Sicilie Dag 18

Villa Schandalig versus Morgantina

Vandaag rijden Tano en ik naar Piazza Armerina om de mozaieken van Villa Casale te bewonderen.
Althans, Ik ga ze bekijken terwijl Tano buiten blijft.
Hij is hier al tientallen keren geweest en vind het gewoon niet bijzonder meer wat ik me kan voorstellen.
Bij de Villa aangekomen worden we tegengehouden door een man die ons een euro voor het parkeren aftroggelt terwijl we de auto gewoon langs de weg moeten zetten.
Tano wordt boos en vind het onzin dat je op een openbare (lees;provinciale) weg moet betalen voor iets wat gratis is.
Hij rijdt door en doet zijn beklag bij een geuniformeerd iemand die er prompt op af gaat nadat Tano hem wijs maakt dat ik journalist ben.
De weg is hier geblokkeerd en we kunnen gelukkig op de weg een parkeerplaatsje vinden vlak bij de dranghekken.
We worden door de bewakers omgeleid via een leeg parkeer terrein wat halfvol staat met tenten die snuisterijen verkopen.
Als ik tegen Tano opper dat dit eigenlijk een parkeerterrein is wat oneigenlijk gebruikt wordt bromt hij dat de lokale maffia het hier voor het zeggen heeft.
Nu begrijp ik waarom Tano geen zin had om hier naartoe te gaan.
De Villa die Unesco beschermd is wordt door corrupte maffiosi beheert en iedereen probeert een graantje mee te pikken van de drommen toeristen die hier komen.
Het lijkt Egypte wel en je struikelt er over de commercieele stalletjes die de grootst mogelijke rotzooi verkopen.
Bij de toegang koop ik een kaartje en spreek af met Tano waar we elkaar weer ontmoeten.
Hij gaat naar een terrasje en ik ga de Villa bekijken.

 
( De buitenkant )

Villa Casale is een laat Romeinse villa (4e eeuw n.Chr.) die vanwege zijn oppervlak (ca. 4000m2) aan vloermozaiken zijn gelijke in de wereld niet kent.
In veertig grote en kleine kamers zijn de vloeren fraai bewerkt met mozaiken die waarschijnlijk uit een atelier in Noord-Afrika komen.

 
( De vrouw des huizes met haar kinderen, slaven dragen de toilet spullen en handdoeken )

De mozaiken in de villa doen op het eerste gezicht wat flets aan maar zijn prachtig gemaakt en goed bewaard gebleven.
Hier en daar zijn wel stukken met papier overgeplakt waarschijnlijk om te voorkomen dat ze los laten.

 
( jachttafereel met in het midden offerplaats )

De hele villa doet door zijn loopbruggen en glazen overkapping nogal rommelig aan en het is moeilijk een totale indruk te krijgen.
Gelukkig is het bewolkt want in de zomer is het binnen vaak om te stikken zo heet en wordt een bezoek daarom afgeraden.

 
( Detail jachttafereel )

De wandelgang van 64 meter die de gastenkamers van de prive vertrekken scheidt is bedekt met jachttaferelen en bijzonder fraai.


( Afrikaanse dame met slagtand van olifant en de feniks die uit zijn eigen as herrijst )

Ook het mozaik van de tien bikini meisjes die met verschillende spelen bezig zijn is prachtig al lees ik in de reisgids dat dit een vloer is uit een latere periode.


( Bikini meisjes )

Mijn camera doet zijn best om foto's te schieten en na anderhalf uur heb ik het wel gezien.
Je kan hier uren rondhangen om alle details te zien maar ik heb met Tano afgesproken om ook nog naar Morgantina te gaan waar hij voor afgelopen woensdag nog nooit was geweest.
Ik tref Tano aan op het terras vlak bij de ingang en hij heeft een brede grijns op zijn gezicht.
Hij vertelt mij dat toen hij hier anderhalf uur geleden kwam het een zooitje was.
Er zat niemand op het terras want de tafels waren niet afgeruimd en er lag overal vuil op de grond.
Wespen en vliegen deden hun best om wat zoetigheid uit blikjes te halen en de tegen de containers achterin lag allerlei vuil.
Tano is eerst naar binnen gegaan om zijn beklag te doen en heeft vervolgens zijn camera gepakt om foto's van de tafels en containers te gaan maken.


( De foto van de 'inspecteur' )

Binnen vijf minuten kwamen er drie barmedewerksters naar buiten die de tafels begonnen schoon te maken en het vuil bij de containers weg te ruimen.
Tano speculeerde er op dat ze dachten dat hij een inspecteur van Unesco was en dat hielp klaarblijkelijk.
Nu is het weer schoon en zijn zes tafels bezet met toeristen die wat uitpuffen en een drankje nuttigen.
Trots laat hij me de foto's zien van wat hij aantrof.
We lopen naar de auto terug en Tano gaat zijn rol als inspecteur van Unesco nu serieus nemen en klaagt bij iedereen die hier maar wat te betekenen heeft over de wantoestanden die hij ziet.
Voor we instappen wordt de auto nog even aan een inspectie onderworpen want je weet maar nooit...

We rijden in een half uurtje naar Aidone waar we op zoek gaan naar het museum wat zich in het kleine stadje moeilijk vinden laat.
We besluiten het te vragen en een local wijst ons de weg en raad ons tevens af om er heen te gaan want het is volgens hem zonde van je tijd.
Ok,dan maar naar het opgravingsterrein zelf en door smalle steile staatjes rijden we naar beneden waar de toegangsweg is.
Deze toegangsweg is met kinderkopjes uitgevoerd en loopt door de heuvels in ongeveer anderhalve kilometer naar de ingang.


( Beeldig landschap vanaf toegangs weg )


Langs de weg staan eeuwen oude olijf en pijnbomen wat je een indruk van een oud grieks landschap geeft en het doet veel vriendelijker aan dan het asfalt bij Villa Casale.
Vlak bij de ingang is een restaurant en hier parkeren we de auto en gaan we eerst wat eten.
We nemen een Rustico voorgerecht wat uit verschillende hapjes bestaat met wijn en water, koffie met limoncello toe en lopen een uur later tien euro de man lichter naar de ingang van het opgravingsterrein.
Kijk, zo kan het ook, bij de ingang hoeven we niet te betalen want vandaag is het zondag en voeren de inwoners van Aidone een rollenspel uit waarin ze ook hun kinderen betrekken.


( Socrates en zijn leerlingen )

Tano en ik gaan eerst de heuvel op achter het terrein om de huizen van de grieken te bewonderen en we zijn verbaast over de grootte van het terrein.
Volgens Tano is het groter dan Pompei waar door het plotselinge uitbarsten van de Vesuvius meer bewaard is gebleven maar wat kwa oppervlak kleiner is.
Ook het feit dat hier een theater is met zitplaatsen voor duizend mensen doet vermoeden dat de stad zeer welvarend en groter was dan wat nu opgegraven is.
Boven op de heuvel lopen twee carabinieri waar Tano een praatje mee aanknoopt en zij vertellen ons dat dit nog maar het topje van de ijsberg is.
De oudste van het stel is ook een geschiedenis liefhebber en verteld ons dat het museum wat wij overgeslagen hebben zeer de moeite waard is.
Een half jaar geleden hebben ze een grafrovers bende van zes mannen opgepakt die tot hun spijt een week later alweer in de stad rondliepen.
Nu zijn er plannen om het politiebureau in Aidone waartoe zij behoren af te schaffen...
Als dat zover komt hebben de grafrovers vrijspel en wordt het terrein leeggeroofd.
Er loopt nog een onderzoek naar de Venus van Morgantina wat opgedoken is in het Paul Getty museum in de Los Angeles (V.S.) en wat van hier geroofd is.
De directrice van het Paul Getty museum staat intussen onder verdenking van heling en de regering Prodi doet er nu alles aan om het beeld weer terug te krijgen in Italie.(lees;Rome)
De inwoners van Aidone willen het beeld weer op zijn oorspronkelijke plek hebben op het terrein of tenminste in het museum van Aidone en hebben vandaag als protest dag georganiseerd.
Het beeld bestaat uit een marmeren hoofd, arm en voet en het lichaam wat is gemaakt van een zachtere steensoort want ook in de tijd van de oude grieken was marmer erg duur.
Ook een beeld wat zich in het Louvre bevind is vermoedelijk afkomstig van Morgantina.
Als we de heuvel weer aflopen gaat het rollenspel net beginnen en wordt een jongeling gehuldigd die een griekse spel heeft gewonnen en de spreker steekt de draak met de huidige president van Sicilie tot groot vermaak van het publiek.
Bij de huldiging kijken de senatoren tevreden toe hoe prachtige meisjes een vreugde dans doen om de jongeling en de hele stoet daalt af naar het marktplein waar de volgende scene is geplanned.


( De senaat kijkt tevreden toe )

Tussen de spelers door loopt een regisseur die niet verkleed is maar wel uit alle macht probeert de scenes aan elkaar te breien wat een hilarisch toneelstuk op zichzelf is.
Tano en ik vermaken ons kostelijk om de man die het hele terrein afrent om zijn acteurs op de goede plaats te krijgen en steeds paniekeriger wordt.
Wij gaan intussen kijken bij de trappen waar vroeger de volksvergaderingen waren en lopen door richting theater.
Achter dit theater bevind zich de resten van een heiligdom voor Demeter en Phersephone en is de vermoedelijke tempel van de Venus van Morgantina geweest want hier is een replica van het beeld neergezet waar vijf mooie meisjes wachten.
Tano is direkt gecharmeerd door de schoonheden en vraagt hun of hij ze mag fotograferen.
Hij overspoeld ze met complimentjes en ze beginnen te stralen in hun rol.


( De Meisjes van Venus )

De stoet spelers is intussen bij de volksvergadering aangekomen en de trappen zijn gevuld met senatoren en publiek.
Er wordt een voorstel gedaan door de (waarschijnlijk) hoogste senator wat een luid protest van een van de andere senatoren oplevert.
De protesterende senator wordt gearresteerd en voor de hoogste senator geleid alwaar hij zij borstkas ontbloot en zijn leven aanbied.


( Het debat loopt hoog op )

Tano vertaald het een en ander en verteld dat de grieken de keus hadden door te vechten tegen de romeinen of zich er aan over te geven en de romeinen te tolereren.
Voor het laatste wordt gekozen en de romeinen eisen dat er in de griekse stad een romeinse tempel wordt opgericht.


( Een fraai overzicht over de volksvergadering met links het theater, de groene heuvel achterop bevat nog veel verrassingen )

Na dit besluit vertrekt de hele meute onder zang en dans naar het heiligdom waar een romeinse tempel wordt ingewijd.


( Griekse mozaieken )

Wij zijn intussen moe en houden het voor gezien.
We lopen de heuvel aan de andere kant op waar we de twee Carabinieri weer ontmoeten en Tano begint weer een gespekje.
Ik loop intussen door om nog wat mozaieken te bekijken en als Tano zich bij mij voegt glunderd hij.
Hij verteld wat hij van de politiemannen heeft gehoord dat er achter een andere heuvel nog veel meer resten zijn gevonden en dat dit uiterst geheim is want de opgravingen zijn nog in volle gang.
De resten van een vermoedelijk Acropolis (=citadel) zijn daar gevonden wat betekent dat Morgantina van grote betekenis moet zijn geweest voor die tijd.
Als dit zo is zou Morgantina wel eens uit kunnen groeien tot een van de belangrijkere toeristische griekse steden van Sicilie.