Monday, December 31, 2007

Saying Goodbye to 2007

As a very intensive year is almost over it is time to make my blog more available to foreign readers and therefore I have decided to switch over to English.
I will not be easy for me but you must forgive me for my poor writing skills in English.
Hopefully my articles will compute to more people in this way and maybe I will start with combined Dutch/English articles at first to see how it works out to translate the first instead of writing them from scratch into English.
I think this will be a good learning experience for me and I hope you will enjoy the articles.
Best of wishes for the new year!
Pi.

Wednesday, October 24, 2007

Oink Blues...

Ik ben zwaar in mineur vandaag want mijn favorieten torrent site Oink.cd is door de platen maffia gisteren uit de lucht gehaald.
Het was zelfs op het acht uur journaal en op de BBC.
Een site moderator is gearresteerd in Engeland en de servers in Nederland zijn in beslag genomen en van het internet verdwenen.
Het ergste van alles zijn de klinkklare leugens die er rond Oink in de media verschijnen.
De gearresteerde moderator zou veel geld verdient hebben aan de verkoop van muziek op de site...
Wat een onzin...
De site verkoopt helemaal geen muziek..!

Het volgende artikel onderbouwt veel beter wat Oink nu eigenlijk was;

http://www.negrophonic.com/2007/defending-the-pig-oink-croaks/

En dat vanuit het standpunt van een muzikant geschreven.

Met het sluiten van Oink heeft de muziekindustrie alleen zichzelf in de vingers gesneden en 180.000 leden een kans ontnomen om muziek vanuit je luie stoel te beoordelen en niet gehaast in de winkel.
De backcatalog van Oink was de grootste in de wereld waar je vergeten artiesten nog steeds kon downloaden en beluisteren die door de platen industrie allang verworpen waren als niet commercieel interessant genoeg om opnieuw uit te brengen.
Dat door deze ingreep veel onafhankelijke muzikanten een mogelijke brug naar de luisteraar ontnomen wordt is nog triester...

Helaas, kortzichtige geldwolven (die muziek niet als kunstvorm zien) gebruiken politieke middelen onder het excuus van rechten om consumenten en muzikanten uit te knijpen.

Ook de volledig advertentie en virus vrije opzet van deze site is een groot verlies voor het internet en zou een voorbeeld moeten zijn voor alle torrent sites die nog bestaan.
Met hun strenge regels die zonder pardon opgelegd werden was Oink een walhalla voor de audiophile luisteraar.

Maar, de revolutie gaat door net zolang totdat de muziekindustrie inziet dat ze overbodig is en muzikanten inzien dat het internet DE plek is om hun creaties te ontplooien aan een miljoenen publiek.
Sinds de magnetische cassette bandjes op de markt kwamen is deze strijd al bezig en op een dag zal de hitparade bestaan uit muzikanten die nog nooit één plaat hebben verkocht.

Pi.

Sunday, October 7, 2007

Ongeveertig

Zo..!

Nu de herfst zich weer aanbied wordt het echt tijd om mijn lichaam eens wat meer beweging te gunnen.
Niet dat ik een zitbank aardappel ben maar het trap lopen begint zwaarder en zwaarder te worden.
Na drie jaar de beslissing om naar de fitness te gaan alsmaar voor me uit geschoven te hebben is het dan nu zover...
Ik Ga Aan Mijn Conditie Werken!!!
Dus heb ik me ingeschreven bij Sportcity en ga vanaf NU minstens een keer in de week sporten.
Vandaag was mijn introductie bij Sportcity en dat beviel wel.
Effen een kwartiertje op de cross trainer met een lekker trance muziekje uit de oordopjes van de ipod deed mij goed.
Wel was het vervelend dat het apparaat mij telkens ging vertellen dat ik langzamer moest gaan...
Ja, wat is dat nou, dat maak ik zelf wel uit, stom ding!
Volgende keer maar de instellingen wat zwaarder programmeren.
Na de cross die mij nauwelijks deed zweten ben ik aangeschoven bij de buikspier les en daar kwam ik van een koude kermis thuis.
Deed ik dat drie jaar geleden nog op mijn duimpje,nu viel het behoorlijk tegen.
Na tien oefeningen moest ik toch echt effe rustig bijkomen om niet geheel in een kramp te schieten.
De rugspieren gingen me beduidend makkelijker af wat een verrassing was voor mij want de reden dat ik drie jaar geleden stopte met sporten was een latente hernia waar ik toen (en nu nog steeds) niet op zat te wachten.
De buik en rug spier oefeningen worden elk uur gehouden en zijn volgens mij wel ingekort in vergelijking met drie jaar geleden.
De ronde met de gewichten machines was een feest van herkenning.
Ik heb bewust er voor gekozen om niet te zwaar te beginnen want spierpijn krijg ik toch maar de mate waarin hou ik zo hopelijk een beetje bescheiden.
De volgende keer meer over het sporten...
Nu effen over naar wat anders.
Ik werd door mijn goede vriend en Shiatsu specialist Remco geattendeerd op het bestaan van een voedingssupplement wat Chlorella heet en wat een goede vervanger is van de multi vitamine pillen die ik regelmatig slik.
Samen met het verwante Spirulina werkt dit perfect om een betere weerstand op te bouwen en ik ben deze week langzaam begonnen met de opbouw van de dagelijkse dosis.
Chlorella is een eencellige zoet water alg die een keur aan voedingsstoffen bij zich draagt die uiteraard volledig biologisch zijn.
Spirulina is een meercellige zout water alg die veel overeenkomsten vertoond met Chlorella maar toch ook andere bouwstoffen in zich draagt.
Gecombineerd is het een perfect voedingssupplement waarmee je er voor zorgt dat je je dagelijkse hoeveelheid bouwstoffen altijd binnen krijgt.
Wil je meer weten over deze algen lees dan de volgende artikelen er op na.

Een boek geschreven door een amerikaan die duidelijk enthousiast is;

http://www.chlorellafactor.com/

Een nuchtere Nederlandse site;

http://www.chlorella-alg.com/

Ik ben benieuwd wat het doet voor mijn lichaam al kan ik zeggen dat ik me fitter voel sinds ik het een aantal dagen slik.
Of is dat effect ingegeven door hersenspinsels.

Ik hou jullie op de hoogte.

Pi.

Tuesday, September 11, 2007

Diarrea de la Motocicleta

Paul van Hooff - Untold Stories

Een nadeel van alleen op reis gaan is dat je zelden feedback krijgt van medereizigers en verhalen aangedikt en afgezwakt kunnen worden al naar gelang je gemoedstoestand dat toestaat.
Hier een kijkje achter de schermen met foto's en twee video's van Paul gemaakt door Thomas op de Stahlratte en in Cartagena (Colombia).
Ik laat de verhalen achter de foto's en video's verder voor wat ze zijn want veel nieuws valt er niet over te vertellen.
Het moment dat Paul uit Cartagena weg rijdt staat vol van melancholiek en afscheid nemen valt hem zo te zien zwaar...

Veel kijkplezier en met dank aan Thomas.

Voor de mensen die echt niet weten waar ik het over heb...

www.guzzigalore.nl

 
Ik vind het niks maar durf geen nee te zeggen...

 
Als een ervaren duiker...

 
Auw, mijn kloten...!

 
Wat moet ik die zeikerds thuis nu weer gaan vertellen...

Posted by Picasa




Tuesday, August 14, 2007

Sicilie Dag 27

De Lichtjes van Caltagirone

Vandaag is mijn laatste dag hier want morgen rijden we naar Catania om de auto in te leveren en samen met Tano vlieg ik terug naar Nederland.
We moeten nog het een en ander aan het huis schoonmaken en besteden het grootste deel van de dag hier aan.
Als we terugkomen van de zus van Tano waar we de strand stoeltjes van hadden geleend merken we dat we niet meer de stad in kunnen rijden want de weg is afgezet en we kiezen voor een weg bovenlangs de trappen om zo thuis te komen.
Het is een smalle weg dwars door het oude stadsgedeelte die weinig mensen kennen en als we langs de trappen rijden (bovenaan) zien we waarom we de stad niet meer in konden.
De lampjes staan alweer klaar om vanavond ontstoken te worden voor weer een of andere heilige.
We nemen ons voor om vanavond een kijkje te gaan nemen na het eten.
Bij het begin van de trappen is het een drukte van belang als we om elf uur aankomen.
De lichtjes zijn al ontstoken en de straatverlichting is uit wat de gevels mooi laat uitkomen in het kaarslicht.


( De gevels langs de trappen lichten mooi op )

We lopen wat rond maar zelfs op ons favoriete terrasje is het te druk om wat te drinken.
Dan maar naar de binnen tuin vlak naast de trappen waar wij verwachten dat het ook wel druk zal zijn.


( Ook de nonnen genieten )

We nuttigen hier een biertje en komen Antonella met haar dochter Lisa tegen die in gezelschap van nog twee dames is.
Ik heb haar anderhalve week geleden ontmoet op een terrasje en toen een goed gesprek over de man/vrouw verhoudingen met haar gehad.
Ik herken haar bijna niet en ze ziet er stralend uit.
Ze is net een week in Verona geweest in een beauty farm om haar bloed te laten onderzoeken volgens de laatste Montenac methodes en even lekker te ontslakken wat haar zichtbaar goed heeft gedaan.
Ze verteld mij dat ze op bezoek gaat bij een vriendin in Maastricht en we spreken af om te bellen als ze in Nederland is.
Ze is erg nieuwsgierig naar Leiden waar ik woon en ik vertel haar dat ze welkom is om langs te komen als ze dat wil.
Leiden telt bovendien een groot aantal musea en voor haar dochter is Naturalis wel het interessantst.
We drinken (althans ik) nog een biertje en proberen de discussie weer op te pakken die we in ons vorige gesprek gestart waren maar eigenlijk komen we tot de conclusie dat mannen van Mars komen en vrouwen van Venus...


( De beeltenis van die avond was veelzeggend )

Monday, August 13, 2007

Sicilie Dag 26

Monte Scala

Een voordeel van het logeren bij een Siciliaan is dat je je nooit hoeft af te vragen waar je de beste spullen kan krijgen.
Al helemaal niet als die Siciliaan meer dan twintig jaar in Nederland heeft gewoond.
Met die gedachte in mijn achterhoofd rijden we naar een vriendin van Tano die een koffiebar heeft en "Dolce" verkoopt.
Haar vader is 87 en staat elke ochtend om half zes op om Cannoli te maken voor de halve stad.
Hij heeft met zijn recept verschillende prijzen gewonnen en uiteraard willen wij niet met zomaar wat gebakjes de berg op.
Met een mooie selectie zoete nagerechten rijden we Caltagirone uit richting St. Michele als we bemerken dat we eigenlijk veel te vroeg zijn.
We hadden om zeven uur afgesproken en het is net over zessen dus oppert Tano om de berg op te rijden in de verkeerde volgorde als dat we hem twee dagen geleden af zijn gereden.
Zo gezegd, zo gedaan en in een slakke gangetje tuffen we bergopwaarts met de ramen open en de radio uit.
Terwijl ik mijn ogen op de weg hou die hier en daar wat verraderlijk opstaande stenen heeft leunt Tano achterover en verteld dat hij hier vroeger veel ging wandelen.
Veel mensen kwamen hier trouwens wandelen maar doen dat tegenwoordig liever met de auto in de stad...


( Going up... )

Een geluk voor ons want we komen echt niemand tegen in dit prachtige natuurgebied.
Op de top aangekomen komen we bij een splitsing die er spannend uit ziet.
Op een houten bordje staat de naam Castellum en ik vraag me af of er een kasteel is.
Tano graaft diep in zijn geheugen en kan alleen verzinnen dat daar ooit een vrouw heeft gewoond op de top en dat haar huis zo heette.
En we besluiten de weg te nemen richting Castellum en komen via een bosweg bij een uitkijktoren waar een auto staat.
In de toren zit een brand wachter die ons als verzetje uitnodigt om boven te komen.
Hij zit hier de hele dag en waakt over de bossen die in deze periode nog steeds zeer vatbaar zijn voor brand.
Boven ons hoofd zijn de Bijeneters weer druk bezig om insecten te vangen en het bos is zwanger van gezoem.
Op de toren is het uitzicht fantastisch en kan je in de ondergaande zon duidelijk zien dat het vochtiger wordt door de waterdamp die uit het bos opstijgt.
We kletsen wat en de brand wacht verteld ons dat ze langzaam bezig zijn de gehaate Eucalyptus bomen van de berg te verwijderen.
Ze doen dat door de Eucalyptus bossen uit te dunnen, Pijnbomen te planten en als die groot genoeg zijn de rest van de Eucalyptus bomen te rooien.
Het is een moeizaam proces want een gekapte Eucalyptus boom groeit vanzelf weer aan en moet dus meerdere malen gekapt worden tot de wortels dood gaan.
Wat nog veel interessanter is dat ze de tegenoverliggende bergen willen gaan beplanten met Pijnbomen van Caltagirone tot aan de kust om zo de natuurlijke bossen weer terug te krijgen.
We vragen nog aan hem of hier ooit een kasteeltje heeft gestaan maar volgens hem is dit het enige bouwwerk hier.
We besluiten om terug te rijden want we krijgen honger en moeten nog een heel stuk de berg over.
Als we bij de asfalt weg komen waar we links af moeten slaan het graanveld in worden we aangenaam verrast door de zon die net onder gaat en springen we uit de auto om foto's te maken.
Met de Monte Formaggio op de achtergrond en het graanveld op de voorgrond is dit een plaatje om niet te laten schieten.
Het resultaat is er dan ook naar.


( Wat een plaatje... )

Bij de brandweermannen aangekomen worden we meteen aan tafel gezet en begint Michele ons te voorzien van wijn, Bruscetta en kippenpoten van de barbecue.


( Gooi er nog maar een portie op )

Een van de mannen heeft zijn neefje van elf meegenomen en dat is een echt Siciliaans schoffie.
Hij blijkt naarmate de maaltijd vordert nogal bang te zijn van Langpoot muggen die om het lampje in de tent zwermen tot groot vermaak van de mannen die ze vangen en naar hem toegooien.


( De eettent )

Op een gegeven moment tijdens de maaltijd vraagt de oom aan het neefje om een verhaal te vertellen en het jongetje begint een naar ik merk lachwekkend verhaal te vertellen over wat hij heeft meegemaakt.
De mannen rollen bijna van hun kruk af van het lachen als de clou komt en Tano verontschuldigd zich dat hij het even niet kan vertalen want het is een nogal ingewikkeld verhaal.
Tano verteld mij later dat het een goede gewoonte in Sicilië is om kinderen tijdens de maaltijd te laten vertellen wat ze die dag meegemaakt hebben om ze zo te laten wennen aan het spreken in het openbaar.
Na de maaltijd komen de zoetigheden op tafel en we krijgen een compliment over de kwaliteit ervan.
Ik zonder me af om naar de vallende sterren te gaan kijken en tel er in een half uurtje vijf.
Het is weer een super heldere nacht en de sterren band in de Melkweg is duidelijk te onderscheiden.
Het zit er weer op en ik bedank de brandwachten hartelijk voor hun gastvrijheid.
Gelukkig is hun berg dit jaar voor ernstige branden behoed gebleven en men verwacht dat over een week de eerste regens komen die zeer welkom zijn.

Sunday, August 12, 2007

Sicilie dag 25

   

Posted by Picasa

Sicilie Dag 25

Rustdag

Vandaag weinig gedaan, beetje aan blog werken en lezen.
Kwam nog wat foto's tegen van Fiatjes 500 die ik nog niet gepost had.
Op de tweede foto is te zien waar je benen zitten en wat ze zo gevaarlijk maakt bij een frontale botsing.
De benzine tank hangt boven je knieen.
De zilveren was heel erg mooi gepimpt en had een bruut getunede motor er in zitten.

 
  href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiVqwua7B4Oqq9uIF6Kl4ImjZ_k6nxncYVGt5cmmbZJp0-zWGYN3eVN80RT5TxxyUPkhxlqAzePtJMrcHBkX-iGsJn6_RmguaauhhC14Izvznl8d_-28WY5p7SbTmLUK2QpYnZ/s1600-h/IMG_5390.JPG">   

Posted by Picasa


En nog wat Vespaatjes,

 

 
Posted by Picasa

Saturday, August 11, 2007

Sicilie Dag 24

De Tombes van Bubbonia

Gisteravond belde de neef van Tano op om een afspraak te maken voor het bezichtigen van de graven van Bubbonia.
We spreken om elf uur af en als we in St.Michele de Ganzaria aankomen blijkt dat Michele eerst zijn Jeep op moet halen in Caltagirone en ik laat mij als taxi gebruiken om hem af te zetten bij de garage.
Na een half uur zijn we met twee auto's weer terug en hijsen ons in zijn pickup om naar Bubbonia te gaan.
Halverwege het gebied tussen de snelweg en Monte Fromagio slaat hij plotseling links af het bos in en rijden we afwisselend langs kaktus plantages en door bossen.
Bij een klein landhuisje begint een bos van eukalypus bomen en we stoppen in een hoek van een plantage.
In het bos zelf zijn de bomen kaarsrecht geplant en tussen de rijen is goed te zien hoe grafrovers gaten hebben gemaakt om de graven leeg te halen.
Het geheel geeft een trieste aanblik want de grond is werkelijk overal omgeploegt over een zeer groot oppervlak.


( Overzicht van grafroof)

De gaten zijn allemaal ongeveer één meter diep en vormen de trieste getuige van een massale roofpartij.
Met (waarschijnlijk) een metaal detector is het bos systematisch onderzocht en sommige opgravingen zijn zeer recent.
Michele is intussen op zoek naar een tombe en nadat we wat verbaast rondgelopen hebben vind hij hem.
Het deksel van het graf bestaat uit dikke stenen waarvan een aantal is opengewrikt om zich toegang te verschaffen.


( De leeg geroofde tombe )

Iemand heeft in een stuk blik de datum van ontdekking geprikt en het op een paaltje gespijkerd.
Dat hier minstens duizend graven liggen is geen overdrijving geweest van Michele en we hijsen ons weer in de Jeep om verder te rijden.
Bij zo'n grote Necropolis behoort een dorp of nederzetting te zijn en Michele rijdt ons er naar toe de heuvel op.
Het is goed dat we hier met de Jeep rijden want met een gewone auto is dit gebied volstrekt ontoegangkelijk.
Op de heuvel (eerder berg) aangekomen vinden we de resten van huizen en aan de vorm en dikte van de stenen is te zien dat dit waarschijnlijk uit het pre Griekse tijdperk moet zijn.


( Resten van de nederzetting )

Of het is een dorp van de Siculi geweest of van latere Romeinse tijd want de Grieken begroeven hun doden niet.
Tano houd het op de Siculi (12e tot 8e eeuw v.Chr.) omdat de gebouwen die de Romeinen neerzetten veel verfijnder van stijl waren en ze gebruikte niet zulke dikke stenen als hier liggen.
de Romeinen gebruikte specie mortel en waren zo in staat om hun huizen veel lichter van opzet te maken.
We rijden nog een stukje verder en ontdekken nog meer resten die oppervlakkig uitgegraven lijken.


( Layout van wat vermoedelijk een tempel was)


( Het huizen plan is duidelijk te onderscheiden )
( Google Earth 37°15'03.70 N - 14°20'16,30 E )

De bergtop geeft een prachtig overzicht over het dal en je kan tot aan de zee bij Gela kijken.
Dit was weer zo'n strategisch punt waarop de vijand al van verte gezien kon worden en er alarm geslagen kon worden met behulp van vuren.


( Uitzicht met in de verte Gela )

We speculeren wat over de grote van de nederzetting maar het blijft giswerk.
Van de Romeinen was bekend dat ze van alles wat er zich in hun keizerrijk bevond nauwkeurig aantekeningen maakte en archeologen maken dankbaar gebruik van deze aantekeningen om te gaan graven.
Waarschijnlijk is Bubbonia als plek niet echt interessant gevonden en is er geen geld om alsnog onderzoek te gaan doen.


( Het expeditie team )

Later thuis googelen we wat op de naam Bubbonia en stuiten op een archeologisch onderzoek wat Tano's vermoedens bevestigen.
Oer Sicilie was verdeelt onder twee bevolkingsgroepen waarvan de Siculi in het zuidoosten ( Val Di Noto) leefde en de Sicani in het noordwesten.
De Siculi kwamen als kolonisten uit de schoen van Italie en de Sicani van het Iberisch schiereiland.
Ze leefde in kleine gemeenschappen en de Siculi waren niet bestuurlijk georganiseerd terwijl de Sicani wel een min of meer bestuurlijk apparaat kende en zodoende een 'staat' vormde.
Over de bestuursvorm van de Sicani is weinig bekend omdat de Grieken hun cultuur groot en deels vernietigd hebben.
Toen de Grieken kwamen gingen de Siculi handel drijven en omdat de Grieken verder in hun ontwikkeling waren zijn de Siculi langzaam geassimileerd door de Grieken.
De Sicani wilden niet tot het Griekse rijk toetreden en werden door de Grieken verdreven met behulp van de Siculi die toch altijd al mot met elkaar hadden.
Het is de Grieken nooit echt gelukt om de Sicani van het eiland te gooien want die zochten steun in telkens weer andere bondgenootschappen.
Het artikel rept over opgravingen bij Bubbonia die 35 oude tombes aan het licht brachten met hun inhoud maar ik heb in een straal van dertig meter al honderd graven gezien...
Ook wordt er verteld over de nederzetting op de berg die door de grieken uitgebreid is en daarna ook nog deels gefortificeerd (Acropolis).
Men vermoed dat er nog veel meer onder het oppervlak ligt en dit wordt helaas bevestigd door de illegale opgravingen op de Necropolis.
Het opgravings gebied ligt in de provincie Caltanissetta en die staat helaas bekend om zijn slechte (lees;incompetente dus corrupte) bestuur.
Helaas gaan hier dus bewijzen van een oude beschaving teloor door toedoen van een beschaving die beter zou moeten weten.

Beduusd rijden we weer terug naar St.Michele de Ganzaria waar we afscheid nemen van Michele.
Omdat hij op zaterdag middag niet open is gaan we wat eten bij een restaurant hogerop en daar opper ik aan Tano om op de Monte Scala te gaan kijken bij de brandweermannen.


( Tomaatjes liggen te drogen in de zon )

Tano is er wel voor in en we rijden de berg op.
De Wethouder neef van Tano is met zijn mannen nog steeds op de berg en zitten wat te keuvelen als wij aan komen rijden.


( De Brandwachten en hun hangout )

Hier boven op de berg is het aangenaam koel onder de bomen en het uitzicht is vandaag helder en adembenemend.
Na een uurtje kletsen en een glaasje wijn met jonge peertjes nemen we afscheid waarbij we uitgenodigd worden om aanstaande maandag lamsvlees te komen eten mits wij het nagerecht meenemen.


( Uitzicht vanaf brandwacht )

Wij nemen de uitnodiging aan en rijden over de berg weer terug naar de weg waar we niet het asfalt naar St.Michele de Ganzaria kiezen maar de andere kant oprijden de landweg op.
Deze weg slingert zich over het zadel van de berg en is met onze gewone auto slechts langzaam te berijden.
We rijden langs graanvelden en door bossen en worden er helemaal stil van.


( Zwijgend genieten )

Boven onze hoofden zijn Bijeneters aan het jagen bij een open stuk waar korven staan en de kleur van hun veren zijn prachtig.
Er vliegen er wel dertig rond maar zodra we uitstappen voor een foto maken ze dat ze wegkomen en alarmeren elkaar met en schrille toon.
Langs de weg die zich vervolgd door het bos staan grote tanks met water voor het blussen en aan de weg zelf is duidelijk te zien dat hier goed onderhoud gepleegd wordt.
Nergens is de weg te slecht om onze toertochtje te frustreren en zelfs de watergangen langs de weg zijn van hun onkruid verlost.
We rijden een heel stuk door over de zadelrug en komen aan de andere kant van de berg in oog te staan met het schitterende uitzicht en zien Caltagirone in al zijn volle glorie voor ons.


( Caltagirone en de vallei )

Tano tuurt de horizon af en begint te vertellen waar wat ligt en waar er aan deze kant oude resten gevonden zijn.
We vervolgen onze weg en rijden vanaf dit punt langzaam naar beneden om op de provinciale weg te eindigen richting Caltagirone.
Dit is met recht een van de mooiste natuurgebieden die ik hier tot nu toe heb gezien en de berg wordt terecht beschermd.


( Sicilie...Bezoek dat eiland )

Friday, August 10, 2007

Sicilie Dag 23

Siracusa

Vanmorgen vroeg opgestaan om de bus naar Catania te pakken en de huurauto op te halen.
Onderweg rijden we door de vallei van Catania die zich uitstrekt in de driehoek van de Etna tot aan Catania en Caltagirone.
Dit is het gebied waar de beroemde rode sinaasappelen van Sicilie gekweekt worden en het landschap is er groen en weelderig.
Dat dit op biologische grond gebeurt is duidelijk te zien aan het onkruid wat zich onder de sinaasappelboompjes bevind waar de bevloeings installatie zit.
Het onkruid zorgt voor een biotoop waarin planteneters en vleeseters met elkaar wedijveren en zo blijft het boompje gevrijwaard van al te erge plagen.


( Sinaasappelen zover het oog reikt )

Bij de luchthaven waar we de auto ophalen is het retedruk.
Ze werken bij Europcar, Hertz en Avis met een nummertjes systeem en het staat er vol met gezinnen die zo te zien al uren aan het wachten zijn...
Zoniet bij de balie waar ik mijn auto gehuurd heb en ik hoef maar vijf minuten te wachten tot ik aan de beurt ben.
Snel worden de formaliteiten afgehandeld en ik besluit ter plekke om toch maar een volledige All Risk dekking te nemen voor tachtig euro meer.
Dat scheelt een hoop ellende en aangezien ik het rijgedrag van de Sicilianen een beetje bestudeerd heb is dit volgens Tano een verstandige keus.
De bestelde Nissan Micra blijkt een Nissan Note te worden omdat de Micraatjes verhuurd zijn en je dan direkt upgrade naar een klasse hoger.
Prima service dus en op het parkeerterrein blijkt dit de nieuwste auto uit hun Vloot met 9000km op de teller.
We nemen de kustweg naar Siracusa die angstaanjagend druk is en mijn vuurdoop inluid.
Mijn ogen doen overuren om alle chaos te ontwaren en ik moet een paar keer flink aan mijn stuur rukken om niet door een kamikaze motorist aangereden te worden.
Tano die naast mij zit trekt dan een wenkbrauw omhoog en geeft commentaar op het verkeer en mijn stuurmans kunsten.
Hier geldt de regel, wie lef toont krijgt voorrang en al snel krijg ik het spelletje door.

In Seracusa aangekomen leidt Tano mij door de stad naar het schiereiland Ortiga ondertussen links en rechts bezienswaardigheden aanwijzend.
Het kan me gestolen worden want ik concentreer mij intussen op de weg en probeer te achterhalen wanneer ik wel of geen voorrang heb.
Vlak bij het oude stadscentrum proberen we een parkeerplek te vinden want volgens de reisgids is dat op het schiereiland onmogelijk.
We zetten de auto aan de haven neer en lopen het schiereiland en de oude stad in.


( Vissersboot in haven Siracusa )

Siracusa is de stad van de oude Grieken en bevind zich op een cruciaal zuidelijk punt van Sicilie.
Omdat vanaf de omliggende bergen de vijand van verre gezien kon worden en de natuurlijke baai omringt is met riffen is het een perfecte plek voor een zeehaven in antieke tijden.
De stad is de hoofdstad van het Griekse tijdperk geweest omdat Athene economische macht had verloren.
Ook daarvoor was het als handelshaven al zeer belangrijk omdat Sicilie de graanschuur en olijfolie producent was van de pre Griekse beschaving.
Gek genoeg telt de stad nu nog maar honderdvijfentwintig duizend inwoners waar het in Griekse tijden één miljoen inwoners had.
Dit is duidelijk te zien op Google Earth waar het oppervlak van Griekse opgravingen ver buiten de huidige stadsgrenzen rijkt.

Syracusea werd in 734 v.Chr. gesticht door Grieken uit Corinthe, nadat ze de Siculi (oorspronkelijke inwoners van Sicilie) verdreven hadden van het eilandje Ortigia.
Ze bouwden bruggen tussen het eilandje en de vaste wal en zo ontstond Syracusea wat zich al snel uitbreide het binnenland in.
Tijdens het Griekse bewind was Siracusa het toneel van vele machtswisselingen tussen tirannen (=alleen heerser) en democraten waar een eind aan kwam toen de Romeinen de stad veroverde in 212 v.Chr. na een belegering van twee jaar.
Gedurende het beleg speelde de wis en natuurkundige Archimedes een grote rol door het uitvinden van vernuftige verdedigings wapens zoals brandspiegels en werpmachines.
Hij werd gedood door een romeinse soldaat tijdens de plundering van de stad toen hij op het strand wiskundige formules in het zand aan het schrijven was.
Zijn laatste woorden waren; 'Noli turbare circulos meos!' (breng mijn cirkels niet in de war!)
Het verhaal gaat dat Jezus na zijn 'dood' in Siracusa aankwam en vanuit daar via Palermo naar Zuid-Frankrijk is gegaan.
Wel is zeker dat de apostel Paulus drie dagen in Siracusa heeft doorgebracht in het jaar 61 toen hij van Malta op weg was naar Rome.(Handelingen 28,12)
In 535 veroverde de Byzantijnen (grieks orthodoxen) het eiland en maakte Syracuse kortstondig tot hoofdstad.
De Arabieren belegerde in 878 de stad om het daarna leeg te plunderen van zijn byzantijnse schatten.
Onder de overheersing van de Noormannen kreeg Palermo een bevoorrechte positie en stelde de stad weinig meer voor en woonde de mensen alleen nog maar op het schiereiland Ortiga.
Na de aardbeving van 1693 was de stad volledig verwoest en begon de wederopbouw in barokke stijl.

Tano en ik lopen via de havenkant naar de bronnen van Aretusa en deze bronnen die vlak bij zee ontspringen waren de enige manier voor de Siracusanen om zoet water te bemachtigen tijdens de belegeringen.


( de bronnen van Aretusa )

Het zoete water komt hier spontaan uit de grond zetten en stroomt direkt de zee in.
In de zoet waterpoel leven veel Karper vissen en hier komt ook de Papyrus plant voor.
Op de scheiding van de zee is een aparte biotoop ontstaan die allerlei levensvormen behelst die in brak water leven.
Via wat omzwervingen door smalle straatjes en mooie piazza's komen we uit bij de Dom, het eigenlijke doel van ons bezoek.

De dom is gebouwd op de fundamenten van de oude Griekse tempel van Athene en de bouwers hebben niet alleen de fundering van de tempel gebruikt maar ook de Dorintische zuilen die nog overeind stonden.


( Binnen )

( en Buiten )

De Dorintische tempel is in 480 v.Chr.gebouwd als eerbetoon aan de overwinning op de Carthagers en duizend jaar later maakte bischop Zosimus er een kerk van.
De Noormannen veranderde en verfraaide de kathedraal en na de grote aarbeving is het huidige barokke uiterlijk opgetrokken.


( De voorkant )

In en buiten de kerk is nog duidelijk te zien waar de Dorintische zuilen staan en hoe groot de oorspronkelijke tempel geweest moet zijn.


( De dom van opzij, duidelijk zijn de Dorintische zuilen zichtbaar en de Byzanthijnse boogjes er boven )

Binnen is het erg warm en grappig om te zien hoe verschillende bouwstijlen door de eeuwen heen gebruikt zijn.
Negentien zuilen zijn in de binnenkant nog te zien en de tussenruimte bovenin is dichtgestuckt om zo arcades te vormen.


( Verschuiving van de kolommen door aardbevingen )

De scheve positie van sommige zuilen is het gevolg van aardbevingen en als je langs de zuilen kijkt kan je zien dat ze niet recht staan maar in een lichte bolling.


( Zicht op zuid gallerij met kapellen )

De zuidkant bevat enkele kapellen in Katholieke stijl terwijl de noordkant Byzantijns is.
Al met al spreekt de kerk zeer tot de verbeelding en de voorgevel is prachtig gerestaureerd.
We gaan wat drinken op een plein tegen over de oude tempel van Apollo waar nog wat zuilen van overeind staan alsmede een muur van een kerk - moskee die hier later neergezet is.


(De Tempel van Apollo met muur resten van kerk )

Eigenlijk was het idee om door te rijden naar Ragusa Ibla om de oude stad te gaan bekijken maar Tano en ik zijn (barok) moe en houden het verder voor gezien.


( Bizniz is slow today... )

Thursday, August 9, 2007

Sicilie Dag 22

Naar het Strand.

Vanmiddag is een perfecte middag om het strand weer eens met ons bezoek te vereren.
In Tano's wagen rijden we naar Maconi en komen van een koude kermis thuis.
Het waait zodanig op het strand dat onze enkels gezandstraald worden en de branding is behoorlijk onstuimig.


( Gezandstraald worden )

Omdat het zand vanaf het strand zeer geleidelijk de zee in loopt is de branding hoog en staat er een verradelijke onderstroom.
Als je tot je middel in het water staat moet je jezelf echt schrap zetten om niet meegezogen te worden.
De golven zijn meer dan anderhalf meter hoog en dus spectaculair om in te duiken als ze breken.
Dikke pret dus...


( Vet! )

Het wordt de beste (en eerste) workout van de vakantie want na een half uur plonsen zijn Tano en ik doodop en houden het verder voor gezien.
Onze strandstoelen en tassen zijn ondertussen half bedolven onder het zand en we besluiten om weer naar Caltagirone terug te rijden.
Omdat we toch wat afleiding zoeken gaan we s'avonds eten bij neef Michele in St. Michele die ons verrast met kwartels van de grill die heerlijk smaken.
Tano legt Michele nogmaals uit wat voor potentie zijn restaurant heeft en dat de subsidie die hij voor de uitbreiding naar hotel kan krijgen geheel in zijn eigen hand ligt en het schijnt eindelijk tot hem door te dringen wat Tano hem verteld.


( Uitzicht vanaf terras restaurant )

We maken nog een afspraak om de verborgen graven van Bobonia te gaan bekijken en hij zal ons er zaterdag over terugbellen.