Saturday, August 4, 2007

Sicilie Dag 17

Shit Happens.

Vanavond zijn we uitgenodigd voor een feestje bij een vriendin van Donnatella die ik ontmoet heb twee dagen geleden bij het Jazz concert.
Aan Tano is gevraagd of hij die Nederlandse vriend mee wil nemen en hij plaagt me dat ik de Don Juan van de stad begin te worden.

 
( De buurt hond wordt altijd hartelijk begroet )

Met Enrico en Tano rijden we s'avonds in Enrico's auto achter de wagen van een vriend van Donnatella aan omdat wij niet weten waar het is.
Op een gegeven moment stopt de wagen voor ons en Enrico trapt te laat op de rem.
Omdat we op gravel rijden schiet zijn Jeep door en ramt de achterkant van de gloednieuwe Ford Fiesta.
Beteutert stapt Enrico uit, zich nog niet helemaal realiserend wat er is gebeurt...
Donnatella en haar vriend stappen ook uit en gezamelijk wordt de schade opgenomen.
De Jeep heeft niets al zit de voorbumper wat los maar de Ford zit behoorlijk in elkaar wat blijkt uit het feit dat de achterklep met moeite open gaan en daarna weigert te sluiten.
De hele achterkant is ontzet en Enrico baalt als een stekker.


( Prachtig landschap )

We vervolgen onze reis naar het feestje en komen aan op een landhuis waar we ontvangen worden door de gastvrouw die buiten ons nog twee mensen heeft uitgenodigd.
Onze gastvrouw (ben haar naam vergeten) is dokter in het ziekenhuis en ongeveer vijftig jaar oud.
Ze heeft een prachtig huis en woont er alleen met twee honden.
De tafel wordt gedekt met allerlei lekkere hapjes en ik begin een gesprek met Donnatella over wat ik doe en de reizen die ik daarvoor onderneem.

 
( Hij staat er weer )

Donnatella heeft ook veel gereist en is een aardige vrouw die zeer geestig blijkt te zijn.
Tano is intussen met de gastvrouw een pittige discussie aan het houden over het geloof en de zin en onzin ervan.
Zij is nogal gecharmeerd van India en al haar religie maar Tano kan het niet bekoren dat een land zo religieus is terwijl de bevolking letterlijk crepeert op straat vanwege hun afkomst.
Geamuseerd volgen Donnatella en ik de discussie waarin de gastvrouw langzaam het onderspit aan het delven is.
Pas laat nemen we afscheid en rijden terug naar Caltagirone.
Enrico is opvallend stil onderweg...

Posted by Picasa

Friday, August 3, 2007

Sicilie Dag 16

De Meeting

Vandaag hebben Tano en Enrico een bespreking met een hoge ambtenaar uit Palermo.
De man is verantwoordelijk voor de subsidie verdeling in Sicilie en het gesprek is voor Tano en Enrico van groot belang.
Ik hou me intussen bezig met wat huishoudelijke taken in Tano's woning.

 
( Toegangsweg tot Boerderij )

s'Avonds gaan we eten in St. Michele bij de neef van Tano en de hoge ambtenaar gaat mee.
Het is een nogal stugge man die gaandeweg de maaltijd wat meer ontdooit.
Omdat ik de gesprekken die grotendeels in het siciliaans gevoerd worden niet erg kan volgen verveel ik me een beetje.

 
( Hij verveelt zich ook )

Aan het einde van de maaltijd voegt Michele zich bij onze tafel en de ambtenaar is geinterreseerd in het restaurant wat hij hier opgebouwd heeft en de plannen voor de toekomst.
Michele heeft plannen voor een Bed and Breakfast boven zijn restaurant met ongeveer dertig kamers maar geen financieele middelen.
Subsidie aanvragen voor dit soort plannen behoort tot de mogelijkheden maar de meeste mensen weten gewoon niet dat het kan en waar ze aan moeten kloppen.
Ook het maken van een goed doortimmert bedrijfsplan blijft vaak achterwege waardoor veel bedrijven na één jaar draaien failliet gaan omdat ze hun afzetmarkt niet goed bestudeerd hebben.
De ambtenaar geeft Michele een aantal tips over de aanvraag en hij fleurt hier helemaal van op.
Enthousiast begint hij te vertellen over de locatie en leid de man rond over het terrein.
Tano geeft mij een dikke knipoog en verteld mij dat hij niet voor niets hier is gaan eten...

 
( Fraai Verlichte Kerk )

Posted by Picasa

Thursday, August 2, 2007

Sicilie Dag 15

Swing!

Het lijkt er op dat ik steeds minder uitvoer overdag...
Tot een uur of één uitslapen,koffie drinken en een pasta maaltijd eten en daarna wat ouwehoeren met Tano of aan mijn blog werken.
Zo ook vandaag gaat het leventje lekker lui zijn gang tot ik aan Tano opper om in St.Pietro te gaan kijken waar Tano vroeger vakantie vierde met zijn familie.
We bellen Enrico en die wil ook wel mee want hier bevind zich ook het gebied van de ingepakte perzikken en hij heeft wat foto's nodig voor de website.
Met deze missie rijden we naar St.Pietro dat er volgens Tano vroeger veel mooier uitzag.
Als ik opmerk dat alles uit je jeugd er in je verbeelding mooier uitzag beaamt Tano dat en vertelt dat op de weg waar we rijden hij heeft geleerd om op de motor van bestuurder te veranderen zonder te vallen.
De weg van St.Pietro naar Caltagirone loopt over een heuvelrug die voor het grote deel bebost is.
Halverwege komen we in het gebied waar de perziken in een zakje groeien en Enrico en Tano zijn hier nog nooit geweest.
We slaan een zijweg in en rijden al gauw tussen de plantages wat een grappig gezicht is met de witte ingepakte perziken aan de bomen.
Al snel staan we aan het einde van de bergrug en vanuit hier is het uitzicht over de vallei voor ons spectaculair.
In de verte ligt Monte Scala als een plat massief en rechts Caltagirone.

 
( Links midden op horizon is Monte Scala,rechts midden op horizon is Caltagirone )


Voor ons ligt het dal en Tano wijst aan waar er resten van griekse beschaving is gevonden.
s'Avonds ga ik met Enrico naar een Jazz concert in een kerk vlak bij het huis van Tano die geen zin heeft om me te gaan want hij heeft hoofdpijn.

 
( Jezus Beeld )

De kerk is na de grote aardbeving opnieuw opgebouwd en is prachtig verlicht van binnen.
Net zoals in Nederland staan er hier veel kerken leeg die langzaam een andere functie beginnen te krijgen.
Deze dient als podium voor Jazz en Klassieke muziek.
Er staan drie Xylophones op het podium en voor het podium zijn twee drumstellen geplaatst.
De sessie wordt geleid door Giovanni Caruso die een tweede percussionist en een saxofoonspeler meegebracht heeft.

 
( Giovanni Caruso aan het werk )

Ze spelen de sterren van de hemel en het geheel is gelukkig onversterkt want de kerk galmt al genoeg.
Aan het einde van hun set nemen de twee percussionisten plaats achter hun drumstel om een geweldige partij syncroon drummen te demonstreren.

 
( Drum sessie )

Als toegift spelen ze nog een stuk van Astor Piazzola en het weinige publiek vind het prachtig.
We hebben honger en gaan met een stel vriendinnen eten en nakletsen in de stad.

Posted by Picasa

Wednesday, August 1, 2007

Sicilie Dag 14

Een Grieks Drama

Morgantina is een griekse stad die op een oude nederzetting van de Siculi (12e eeuw v.Chr.) is gebouwd en stamt uit de achtste eeuw voor Christus.
Het beleefde haar bloei rond de vierde eeuw v.Chr. en verviel tijdens de Punische oorlog van 200 v.Chr.aan de romeinen waarna het snel bergafwaarts ging met de stad.
Het heeft een grieks theater uit ca.250 v.Chr. waar vanavond een grieks drama opgevoerd wordt.

 
( Entree bij Morgantina )

Het verhaal gaat over Fedra die de vrouw van een (halfgod) koning is en stiefmoeder van de prins.
Fedra is verliefd op de prins en probeert hem te verleiden maar de prins is trouw aan zijn vader en slaat haar advances op ruwe wijze af.
Als de koning terugkomt van de dood wordt hij geconfronteerd met het valse bedrog van zijn vrouw en roept de goden aan om zijn zoon te doden.
Na de dood van de prins biecht de stiefmoeder op dat de prins niet voor haar advances is gezwicht en slaat de hand aan haarzelf.
De koning wordt overmand door verdriet en pleegt ook zelfmoord.


( De spanning loopt op bij Fedra )

Aangezien de italiaanse taal niet aan mij is besteed let ik tijdens het toneelspel vooral op de expressie van de acteurs die buitengewoon goed is.
De hoofdrollen worden gespeeld door Roberto Alpi (koning) en Paola Pitagora (stiefmoeder) waar bij gezegt mag worden dat Paola Pitagora in Italie zeer beroemd is.
Tano is in de hemel want hij was als jongetje verliefd op haar en moest door zijn moeder met harde hand tot de orde geroepen worden.
We zijn na afloop verbaast over de grootte van het opgravings terrein en besluiten om deze oude stad nog eens bij daglicht te bezoeken.

 
( Het Theater na afloop van het drama )

Met een stel kennissen gaan we vlak bij het opgravings terrein eten en ik ontmoet Roberta die goed engels spreekt en we kletsen wat na over het stuk en de betekenis in de hedendaagse tijd.
De regisseur had er een modern tintje aangegeven door de allerlaatste scene waarin de koning zelfmoord pleegt uit te laten voeren met een pistool wat het hele stuk in de huidige tijd trok.
Intussen komen de acteurs van het toneelstuk aan een tafel achter ons zitten om ook een maaltijd te nuttigen.
Tano zit intussen met zijn rug naar de acteurs grapjes te maken met een man die hoofdarts en direkteur van het ziekenhuis in Caltagirone is en een verre neef van hem blijkt te zijn.

 
( Oude Olijfboom op parkeerterrein )

Als we uitgegeten zijn en weg willen gaan heeft Tano pas door dat hij al een uur lang met zijn rug naar zijn idool uit zijn jeugd zit en slaat zicht op zijn kop dat hij haar niet eerder heeft opgemerkt.
Hij verteld haar het verhaal uit zijn jeugd en dat hij klappen van zijn moeder kreeg om zijn indolecente dwaasheid en zijn sluit Tano in de armen en geeft hem een paar dikke kussen.
Dit is de eerste keer dat ik Tano zie blozen als een puber en hij is niet meer weg te slaan bij haar.
De rest van de groep moet er hard om lachen en we bedanken de acteurs voor het mooie spel die avond.
Op de terugweg zit Tano zichzelf te verwijten dat hij haar niet eerder heeft gezien en Enrico en ik gieren het uit van het lachen.

Posted by Picasa

Tuesday, July 31, 2007

Sicilie Dag 13

De Noblesse van Caltagirone

Vandaag zijn we uitgenodigd om een Jazz concert bij te wonen op een wijn boerderij vlak bij caltagirone.
Tano en ik kleden ons netjes aan om met Enrico naar de boerderij te gaan waarvan ik de eigenaar afgelopen zondag heb ontmoet toen ik met Tano biologische wijn ging halen in zijn winkel.
Tegen schemer komen we bij het landgoed waar we eerst een kilometer tussen de druivenranken rijden om vervolgens bij een spoortunnel de auto te parkeren.
In de tunnel is de kaart verkoop en als wij willen betalen wuift een met sieraden behangen dame naar de kaartverkopers dat wij door mogen lopen.
Achteraf blijkt deze dame een van de financiele sponsors te zijn van het festival wij bedanken haar hartelijk voor de vrije inkomst.
Het huis van de wijnboer is gebouwd in L vorm waar een grote overdekte patio tussen de horizontale en vertikale lijn van de L is wat het geheel rechthoekig maakt.

 
( De Spazio )

De bovenkant is afgedekt met rietmatten en daaronder groeien de druivenranken wat zo een perfecte afdekking tegen de zon vormt.
Hier bevind zich ook het gedeelte waar gegeten wordt en aan lange tafels worden lekkere hapjes geserveert.
Aan de top van de L vormige woning bevind zich nog een patio waar de wijn rijkelijk vloeit.
De noblesse van Caltagirone is aanwezig om eens flink te netwerken en gezien te worden.

 
( Druiven onder de overkapping )

Ik schiet wat foto's van het gebeuren en laat Enrico en Tano bij de gasten om te netwerken.
In de tuin is een podium gebouwd waarop een Steinway vleugel staat en waar straks Danilo Rea zijn optreden zal doen.
Er staan schitterende oude olijfbomen die prachtig verlicht zijn en de hele sfeer doet relaxed aan.
Na het eten worden we uitgenodigd om plaats te nemen en van het optreden te genieten.
Danilo Rea speelt een mengelmoes van klassieke stukken die hij met flarden jazz aankleed.

 
( Danilo Rea aan de vleugel )

Het geheel doet een beetje gekunstelt aan en swingt niet echt.
Een aantal mensen uit het publiek houd het dan ook voor gezien en ook Enrico kan het achteraf niet bekoren.
Het is wel knap wat hij doet maar het mist een bepaalde nuance.
Na het optreden is Tano enthousiast maar Enrico vind het maar niets.

 
( Kruik in fraai verlichte tuin )

Tano en ik storten ons op de diverse rode wijnen die staan uitgestald terwijl Enrico een praatje maakt met een fotomodel.
De wijnen zijn van het huis van Nanfro (google die naam) waar we te gast zijn en we doen net alsof we kenners zijn en keuren de wijnen op kleur en smaak.
Al snel vinden we de Sammauro uit 2005 het lekkerst en schenken ons glas nog eens goed vol.
Intussen gaat de gastvrouw rond met schalen druiven uit eigen tuin waar iedereen zich gretig op stort.
Tano tilt een tros op voor een foto en laat mij weten hoe zwaar hij is.
Wel zeker drie kilo druif heeft hij in zijn handen en trots poseert hij voor de camera.


( Tano met 'trosje' druiven )

We nemen afscheid van de eigenaar en bedanken hem hartelijk voor een geweldige avond.
Thuis drinken we nog wat biologische wijn die we afgelopen zondag gekocht hebben maar om de een of andere reden smaakt deze 2 euro per liter wijn toch minder...

Posted by Picasa

Monday, July 30, 2007

Sicilie Dag 12

Pura Terra

Vandaag komt Enrico aan op het eiland en Tano is verheugd met zijn komst.
Tano en Enrico zijn twee oude jeugd vrienden die regelmatig de stad op zijn kop zetten met hun kattekwaad.
Op wat oudere leeftijd vormde zij een bandje waarin ze plaatselijke beroemdheden werden met hun optredens.
Sinds Tano weer in Sicilie woont hebben ze het contact weer hersteld en zijn tevens zaken partners.
Met hun bedrijf Pura Terra willen ze hoogwaardige agrarische produkten gaan verkopen in het buitenland.
Met deze producten mikken ze op de bovenkant van de markt waar een duidelijke aandeel te veroveren is.

 
( Cactus vijgen plantage )

Ze proberen de kleine boeren die hoogwaardige produkten verbouwen (liefst biologisch) een betere prijs te geven voor hun producten door cooperaties te vormen.
Met hun bedrijfsplan hebben ze al een prijs gewonnen voor het beste plan om de economie in de regio omhoog te brengen.
Het probleem van de boeren is dat ze afhankelijk zijn van groothandel intermediairs die hun producten net boven de kostprijs kopen waardoor en weinig marge overblijft voor winst en de boeren zodoende afhankelijk blijven van landbouw subsidie uit Brussel.
Als de landbouw subsidies weg zouden vallen stort het fragiele evenwicht in en gaan er velen failliet of erger,ze worden door de grote bedrijven opgekocht.
Om dit te voorkomen is een direct export en verkoop kanaal naar de rest van europa nodig zonder tussenkomst van intermediairs uit Italie.

 
( Perziken worden aan de boom ingepakt om ze te beschermen tegen insecten )

Vooral voor de kleine boeren is dit van belang want zij zijn het kwetsbaarst terwijl hun produkten vaak het best van kwaliteit zijn en groot in diversiteit.
Om deze direkte export mogelijk te maken is het uiteraard van belang dat de politiek mee werkt.
Helaas is de politiek in Sicilie schimmig en doortrokken van eigenbelang zodat het zeer moeilijk is voor Pura Terra om een rechte lijn te behouden.
Tano en Enrico willen zich aan geen enkele partij binden omdat ze dan direkt tegenwerking krijgen van de andere partijen en zo hun doel verliezen.
Het probleem voor Tano en Enrico is dat de politiek de middelen in handen heeft om hun verkoop instrument te laten werken maar er niets mee doet want ze missen de kennis om de markt op te gaan.
Oogsten worden opgekocht door vriendjes van politici uit italie en tegen flinke marge weer doorverkocht naar de europese markt.
De politici zijn zodoende verzekerd van een percentage van de verkoop,houden de boeren dom betreft verkoop prijzen en prijzen zich zelf bij de boeren aan als de redder in nood die subsidie komt brengen wat weer de stem van de boeren voor de volgende verkiezingen oplevert.
Pura Terra moet dus onafhankelijk van de politiek kunnen werken om belangen verstrengelingen te voorkomen en de winst eerlijk te verdelen.
De eerste export loopt intussen en de politiek staat te trappelen om een stok tussen de deur te krijgen en met de eer te gaan strijken want dat levert stemmen op.
Pura Terra is meer dan alleen de verkoop van siciliaanse agrarische producten en wil onder die naam een siciliaanse Name Branding worden voor kwaliteits producten.
Gedacht wordt aan de verkoop van diverse slow food producten die hier in het wild groeien waaronder;wilde venkel en oregano,het opzetten van een slow food winkel keten in de grote europese steden,het opzetten van een hotelketen op sicilie voor overwinteraars en nog tal van andere ideeen.
Als de export via Pura Terra loopt behoort dit in de toekomst tot de mogelijkheden om sicilie als eiland van kwaliteits produkten onder de aandacht te brengen.

Enrico is gisteren met zijn nieuwe auto van Milaan waar hij woont naar Genua gereden om vandaar de boot te pakken naar Palermo.

 
( Enrico in zijn nieuwe auto )

Hij is reuze trots op zijn tweedehands Jeep en heeft hem gekocht zodat hij de soms moeilijk te bereiken boeren op het platteland van sicilie kan bereiken.
Het regent hier veel in het voor en najaar wat de onverharde wegen in modderpoelen veranderd en een vierwiel aangedreven auto is dus geen luxe.
s'Avonds na het eten ontmoet ik hem voor het eerst en gaan we een biertje drinken op het terras.
We schuiven aan bij een stel vriendinnen om te genieten van het mooie zomer weer en hun gezelschap.
Ik raak aan de praat met een onderwijzeres die haar dochter van twaalf bij zich heeft en engels geeft op een middelbare school.
Al snel komen we weer op het onderwerp terecht wat er toch mankeert aan de mannen van tegenwoordig.
Het schijnt een onderwerp te zijn wat niet alleen in nederland aktueel is en mij in mijn gesprekken met vrouwen achtervolgt.
Ik leg mijn standpunt op tafel en zij vind mij nogal conservatief in mijn gedachten dat een vrouw haar man ten aller tijden moet ondersteunen maar tevens kritisch moet blijven ten aanzien van zijn doel in het leven.
De man moet in zijn relatie zijn onvoorwaardelijke liefde aan zijn vrouw geven en niet afwijken van zijn doel in het leven maar daar mag zijn relatie niet onder lijden.
We worden het redelijk eens en haar dochter die een woordje engels spreekt en meeluistert informeert bij Tano wat ik doe in het dagelijks leven.
Laat nemen afscheid van de vriendinnen om nog wat te wandelen door de stad voor het naar bed gaan.

 
( 74 ! Jaar oude Moto Guzzi met Kantilever systeem en monoshock veer achter )

Posted by Picasa

Sunday, July 29, 2007

Sicilie Dag 11

Terug in de tijd.

Vandaag is het is het weer eens tijd voor een uitstapje.

 
(Een buurman besluit te gaan barbequen maar licht zijn buren niet in die spontaan de brandweer bellen )

Tano en ik rijden naar de heuvels in de buurt van Amerina en gaan kijken bij de romeinse resten van een herberg.


( Elders gaat het wel mis )

Een paar kilometer vanaf St. Michele de Ganzaria slaan we een weg in die zich door een dal slinger waar allemaal cactusvijgen plantages zijn.
De weg gaat om een grote berg heen die hier Monte Fromagio heet want de spits lijkt op een stuk italiaans kaas.


( Monte Fromagio )

Tano verteld dat het hier stikt van de historie en het hele gebied valt onder de Unesco.
Naast de Kaasberg staat een kleiner bergje met een kasteel er op dat in de tijd van de Noormannen is gebouwd.

 
( Noormannen burght )

Aan de voet van de berg van het kasteel liggen volgens Tano nog resten van een Grieks dorp.
Wij rijden door want het kasteel en omgeving is niet met een normale auto te bereiken maar alleen met een vierwiel aangedreven auto.
De romeinse herberg die we gaan bezoeken heet Philosophiana en ligt op de oude handels route van Taormina naar Agrigento en stamt uit ongeveer tweehonderd jaar voor Christus.

 
( Google Earth 37°19'07,88"N - 14°17'43,90"E )( Philosophiana )

Aangezien Siracuse het grootste gedeelte van de Romeinse tijd niet tot het imperium behoorde was een handelsroute over zee niet mogelijk.
Siracuse was de hoofdstad van Griekenland en verdedigde zich fel tegen de Romeinen met voor die tijd moderne apparatuur (de spiegels van Archimedes).
De Grieken hadden de gehele Valdi Noto in handen en bouwden op de scheidslijn een muur om de Romeinen buiten te houden net zoals de Romeinen een muur bouwde tusen Engeland en Schotland om de Schotten buiten te houden.
De Romeinen wisten dat als ze over de muur kwamen ze flinke klappen zouden krijgen.
Philosophiana was meer dan een herberg op de handels route en voorzag filosofen een plek om uit te rusten en te debatteren.


( Romeins riool )

Ook was het voorzien van een grote bibliotheek waar helaas niets meer van over is maar wat wel vermeld wordt in geschriften die in Rome zijn gevonden.
De resten van Philosophiana liggen er wat verlaten bij want aan de andere kant van het dal zijn de overkappingen te zien van Villa Casale bij Piazza Armerina wat een grote toeristische trekpleister is.
Ik speculeer met Tano over het feit dat een herberg op deze plek en het weelderige piazza aan de overkant moet duiden op meer bebouwing in deze streek en tano beaamd dat.
Na het bezichtigen van de layout van Philosophiana waar de contouren en diverse gebruiksfuncties van het gebouw duidelijk te herkennen zijn lopen we een veld in en Tano pakt willekeurig een scherf op.
Kijk, zegt hij, meer dan tweeduizend jaar oud met de vingerafdrukken van de maker er nog op en het ligt er hier letterlijk vol mee.
Als hier zo veel potresten en scherven liggen dan moet de handelspost hier veel groter zijn geweest dan alleen de herberg die nu opgegraven is.
Ik kijk over het veld en stel met een romeinse nederzetting voor met graan overslag en andere bedrijvigheid.
Er is nog meer wat duidt op bebouwing hier.
Tano neemt me mee over een zand weggetje en we komen aan bij de resten van een klein Byzantijns kerkje wat midden in het veld ligt.


( Google Earth 37°19'01,53"N - 14°17'29,06"E )( Layout Byzantijnse kerkje)

Dit kerkje stamt uit vijfhonderd na Christus en is dus zevenhonderd jaar jonger dan de Romeinse resten en niet interesant voor toeristen.
De Byzantijnse tijd was de tijd nadat Rome was gevallen door toedoen van het christendom en het Romeinse Imperium van de Orient nog bestond met als hoofdstad Sofia (Istanbul) wat van religie Grieks Orthodox was.
Zouden de laat Romeinse heersers hier een kerkje hebben neergezet als er verder geen dorp of stadje in de omgeving te bekennen was?
Dat is niet waarschijnlijk en zou ongebruikelijk zijn.
Om het kerkje liggen een aantal tombes die keurig gerangschikt liggen en open zijn.
Het valt me op dat ze klein van stuk zijn en ik zou er zeker niet in passen.


( Graf bij Byzantijnse kerk )

Het is heet en we houden het voor gezien daar en rijden dezelfde weg terug langs de kaasberg om in St.Michele wat te gaan eten bij een neef van Tano die daar een restaurant runt en hoe toepasselijk Michele heet.
Michele is een amikale man die duidelijk van eten houdt gezien zijn postuur.
Wij vertellen over onze middag bij Philosophiana en zijn ogen gaan schitteren.
De Noormannen burght waar wij langs gereden zijn verbergt een geheim dat niemand weet.
De nederzetting onderaan de burght is nog ouder dan de griekse tijd en er liggen volgens hem honderden tombes vlak onder het maaiveld.
Hij verteld dat als je met een stok rondloopt je kan horen dat de grond hol is en er een graf moet zijn.
Er is hier weinig archeologisch onderzoek gedaan want dit is een schat voor toekomstige generaties.
Tano en ik hangen aan zijn lippen en we besluiten er een deze dagen een kijkje te gaan nemen met hem.
Michele verrast ons met zijn heerlijke eten en halverwege de avond maak ik kennis met de vrouw van de wethouder die ik de eerste dag ontmoet heb op Monte Scala bij de brandweer mannen.
Zij is een oude jeugdvriendin van Tano en een nicht van hem.
Ze zijn altijd dol op elkaar geweest maar van een relatie was geen sprake want zij is familie en met je familie trouw je niet.
Pas laat op de avond nemen we afscheid van Michele en rijden terug naar Caltagirone en eten daar nog een ijsje.


( Hmmm...!)

Posted by Picasa