Saturday, July 8, 2006

Maleisie dag 8

Dag 8.

Toch twee duiken gedaan vandaag, de eerste was naar "Three Brothers" wat een collectie enorme keien onderwater is waarvan er drie boven water uitsteken vandaar de naam.
Op het zanderige gedeelte van de bodem was een zeeschildpad aan het fourageren en we zijn vijf minuutjes bij hem in de buurt gebleven.
Verder nog een grote Thumphead (napoleon baars) gezien en een grote solitair jagende Barracuda die in het echt veel dikker was dan ik had verwacht (waarschijnlijk zijn buikje al lekker vol gegeten).
Na de lunch naar "Tanjung Basi" geweest wat aan de noordkant van big island ligt.
Een relaxte duik tot 16 meter om daarna langzaam over koraalriffen en rotsen weer te stijgen.


( Nudiebrance (naaktslak) met prachtige schutkleuren )

Vlak bij de bodem begonnen kleine Cleaner visjes aan de wondjes op mijn been te bijten en dat voel heel erg raar aan.
Ik heb de digitale camera weer gehuurd en dit keer een stuk rustiger aangedaan met foto's schieten.
Toch kwam er weer condens op de lens halverwege de duik wat erg jammer is.
Heb deze keer iets meer dan honderd foto's geschoten.


( Anemoon visjes (Nemo's) in hun veilige behuizing )

Ik ben tegen vijven naar de andere kant van het eiland gelopen over het jungle pad om Chris en Tiffany te bezoeken.
Het jungle pad door de bush is ongeveer vijftien minuten lopen en behoorlijk steil.
Op de top van de heuvel zaten aapjes in de boomtoppen en ik ben even gestopt om ze te bekijken maar niet voor lang want dan wordt je letterlijk leeggezogen door de muskieten die rond dit uur zeer actief zijn.
Aan de andere kant van de heuvel kom je al spoedig op het strand wat je volgt om bij het resort van Chris en Tiffany te komen.
Hier zat een enorme varaan (zeker anderhalve meter) te genieten van de namiddag zon en zodra hij mij zag vluchtte hij de jungle in.
Ik was net te laat voor een foto.
Rond half zeven was ik bij het resort van Chris en Tiffany en ze waren erg blij mij weer te zien.
Chris en Tiffany hadden besloten om een "Open Water" duik cursus te doen en Chris was net geslaagd.
Ze hadden nog een week extra geboekt want het verblijf had hun goed gedaan en ze moesten echt even op vakantie binnen hun vakantie.
Ik kan me voorstellen dat als je op wereldreis gaat dat je na een half jaar zo moe bent van alle indrukken dat je echt even niets wil doen om de batterijen weer op te laden.


( Onweer nadert boven Small Island )

Omdat het alras donker begon te worden en ging regenen besloot ik het jungle pad maar niet te nemen op de terug tocht maar een boot taxi.
Ik sprak een prijs af met de bootsman en hij kwam me halen toen het net even droog was en tussen twee buien door heeft hij mij naar de andere kant van het eiland gevaren.
Bij Flora Bay aangekomen was het getij al zo laag ('s nachts liggen de boten droog) dat we moesten uitwijken naar een ander resort aan het strand die een diepere vaargeul hebben.
Ik vond dat niet erg want "B First" ligt op de terug weg vandaar en ik had nog niet gegeten.
Net toen ik bij het restaurantje aangekomen was barstte er een nieuwe bui los en kwam ik noodgedwongen bij een Indiaas stel aan tafel te zitten die in Penang wonen en werken..
Omdat ik daar toch heen wou heb ik ze gevraagd hoe het was en volgens hun was er niet veel aan wat andere mensen mij ook al hadden verteld.
Volgens hun was de Chinese wijk in Singapore veel authentieker dan die van Penang en voor het duiken hoefde ik al helemaal niet te gaan.
Ik moet dus nog nadenken over Penang of ik daar wel heen zal gaan...
We hebben nog een uur heerlijk zitten kletsen over van alles en nog wat waarna ik teruggelopen ben naar Flora Bay

Friday, July 7, 2006

Maleisie dag 7

Dag 7.

Een harde donderklap haalde mij vanochtend uit mijn slaap en kort daarop begon het te regenen.
Ik keek op mijn horloge en besefte dat ik mijn wekker niet gezet had gisteravond.
Gelukkig was het acht uur en had ik nog tijd genoeg om mij te melden bij de duikschool voor de eerste duik van vandaag.
Tijdens het ontbijt (pannenkoeken met fruit) klaarde het weer op voor de rest van de dag.
De eerste duik was met Raphael als buddy, Catherine (engelse dokter) en Soren (duikinstructeur en onderwatervideo expert)
We zijn naar "Tokan Leut" (tempel of the sea) gevaren wat een afgeplat conisch eiland is wat onderwater vrij steil afloopt naar de bodem op 25 meter.
Het water was zeer helder en eindelijk heb ik mijn ademhaling zodanig onder controle dat ik niet voortijdig naar boven hoefde.
Prachtige scholen vissen en koraal tuinen vol met onderwater leven gezien.
Kwam een enorme grote gele zeekomkommer tegen de lengte van mijn onderarm en zeker net zo dik.


(Soren, Catherine en Ondergetekende op weg naar duik locatie)

Het was er dan ook vol met duikers maar Soren had een theorie dat als wij maar zo laat mogelijk in het water onder gingen dan zouden we ook weer laat het water verlaten en dan zou de duik site verlaten zijn en er meer kans bestaan dat de walvishaai even langs zou komen die daar twee dagen eerder door hem gespot was.
Leuke theorie natuurlijk maar helaas laat de natuur zich niet dwingen.
Wel zag onze bootsman Ali een school dolfijnen en we zijn er nog even achteraan gevaren om vlak bij ze in het water te plonsen maar ze kwamen niet dichterbij om ons te begroeten.


( Schooltje vissen )

Na de lunch zijn we naar een duiklokatie op "small island" gegaan en ik heb een digitale onderwatercamera van de duikschool gehuurd en die meegenomen.
Ik had er wat instructies bij gekregen en heb tijdens de duik meer dan 500 foto's geschoten want ik kwam er achter dat dat als je de foto knop ingedrukt houd dan blijft hij fotograferen.
Het had alleen een nadelige bijwerking,doordat de camera het zo druk had wordt de batterij zo heet dat op de helft van de duik de lens van de behuizing van binnenuit besloeg dus de helft van de foto's zijn mistig geworden.
Het was wel een prachtige duik en het valt niet mee om dicht genoeg bij vissen te komen om ze goed te fotograferen behalve die enorme (50cm) Pufferfish die ik tot op 1 meter kon benaderen en zich niets van mij aantrok.


( PufferFish wordt schoongemaakt door CleanerFish (het kleintje),om een vergelijking te maken, het Cleanervisje is zo groot als je pink... )

Hij dacht waarschijnlijk; Ik ben toch veel giftiger dan jij dus jij gaat me toch niet opeten.
Na de duik nog lekker zitten na kletsen en met Catherine (buddy op deze duik) gaan eten bij "B First".
Catherine is het type Engelse "Oxford" meisje, mager, brilletje, vegetarisch, zelfstandig en ze werkt als dokter in Nieuw Zeeland.
Verder is ze een zeer ervaren duikster en praat graag over niets anders.
Duiken is voor haar een zeer serieuze hobby en ze wil over een jaar haar cursus Divemaster gaan doen.
Haar First Aid / Rescue cursus heeft ze al wat natuurlijk niet verbaast gezien haar beroep.
Voor morgen heb ik een duik gepland,misschien dat ik er twee doe... Ik zie wel.

Thursday, July 6, 2006

Maleisie dag 6

Dag 6.

Slechter geslapen dan gisteren en niet echt uitgeslapen naar de duikschool gegaan.
De ochtend duik was net om de hoek van het eiland en met de boot zijn we er gedropt.
We zijn naar 20 meter gedoken en zijn vanuit daar om de rand van het eiland gegaan.
Op de zandbodem zaten vissen die voor een gat zitten en zich er in verschuilen zodra er gevaar dreigt.
In het gat zit een garnaal die het gat voor ze graaft.
Omdat de garnaal blind is helpt de vis hem door bij gevaar te waarschuwen en gezamenlijk schuilen ze in het holletje.
Omdat de vis niet kan graven helpen ze elkaar op deze manier.
Het zicht onderwater was redelijk (8mtr) en tussen de gigantische met koraal overgroeide keien barst het van de vissen.
Een jonge Napoleon baars van 80 centimeter komt sloompjes voorbij en keur ons geen blik waardig.
Omdat deze baarzen zeer groot worden (tot 1,5 meter) en redelijk boven aan de voedselketen staan worden ze door mensen helaas veel gejaagd voor hun vlees (vis in dit geval).
De tweede duik vandaag is naar een vietnamees wrak wat in 1976 gezonken is gedurende de bootvluchtelingen exodus.


( Briefing wrak duik )

We zijn via een boei lijn naar 24 meter gedoken waar het zicht erg slecht was (3mtr).
Door de stroming en het slechte zicht wil je je duik buddy niet kwijtraken en daardoor zaten we dicht op een kluitje in het water waardoor kleine botsingen onvermijdelijk zijn en dat maakt het duiken er niet leuker op.
Het schip zelf was in dertig jaar volledig overgroeit met koraal en schelpen maar door de diepte en het slechte zicht was er weinig van de kleuren te zien.
Ik dook wee samen met Jon (golden boy) net als vanochtend en hij heeft de neiging om steeds tegen andere duikers aan te zwemmen gewoon omdat hij niet goed oplet waar ze zich bevinden.
Afijn, door deze condities was ik snel door mijn lucht heen en moesten we na een half uur al weer naar boven voor een decompressie stop.
In de middag wat gechilled en op foto safari geweest maar vreemd genoeg lieten de dieren zich niet zien terwijl de apen de hele dag in het resort hebben rondgehangen.


( Dikke slak op stam bananen boom +/- 4cm )

Gisteren zat ik nog wat te relaxen in een hangmat voor mijn hut en zag twee vleermuizen op een dode tak van de boom vlak bij me neer..uh..ploffen? om zich daar eens lekker te gaan zitten schoon likken...fascinerend.
vanavond weer bij B' First gegeten en een lang gesprek gehad met Raphael die vanmiddag mee dook voor zijn Advanced Specialy "Wreckdiving".


( Zoontje van Asman (B'First)'speelt' met de kat )

Hij werkt in Atjeh met zijn vrouw voor het rode kruis om de Tsunami slachtoffers te helpen en is van huis uit architect.
Hij heeft een Venezolaans en een Libanees paspoort wat hij eigenlijk nooit gebruikt.
Hij is een erg toffe gast die een schat aan verhalen kan vertellen.
Hij heeft me op de hoogte gebracht van de situatie in Atjeh, het vredesbestand, de wederopbouw, de Sharia wetgeving (die hier in Maleisië wel geldt),enzovoorts.
Volgens hem is Indonesië geen "moslim" land maar gewoon een land waar de overgrote meerderheid van de bevolking moslim is.
De regering wil geen Sharia wetgeving maar de fanatieke stromingen binnen het land krijgen steeds meer aanhangers en groeperen zich buiten de staat om en leggen de bevolking dingen op die ze eigenlijk niet willen.
Ik heb hier tijdens mijn treinreis door Maleisië trouwens net zoveel vrouwen zonder hoofddoek als met gezien dus valt het wel mee ?!?
Volgens mij is het hier zo dat als je moslim bent dan moet je je houden aan de Sharia maar als niet moslim hoeft dat niet.

Wednesday, July 5, 2006

Maleisie dag 5

Dag 5.

Heerlijk tot tien uur uitgeslapen, geen verkeer, geen pingen van liften alleen maar het ruisen van de branding en het zachtjes zoemen van de ventilator.


( Het verlaten strand wat later in de middag )

Na een stevig ontbijt (de porties zijn groter dan je denkt) ben ik naar de duikschool gegaan om wat voorstudie te doen voor de Peak Performance Boyancy cursus die 's middags geplanned staat.
Een enthousiaste speedboot met duikers komt terug al schreeuwend; We've seen a Whaleshark!
Wat blijkt; tijdens hun decompressie stop op 5 meter diepte kwam er een 6 meter lange walvishaai langs en hij bleef 15 minuten nieuwsgierig in hun omgeving cirkelen.
Een walvishaai is de grootste vis die er bestaat en wordt in volwassen staat tot 12 meter lang en eet uitsluitend plankton.
Het is een zeldzaamheid om er een te zien en al helemaal dat hij in de buurt blijft.
De hele duikschool in rep en roer en de onderwater video man helemaal uit zijn plaat om de mooie opnames die hij had gemaakt.
Ik heb ze die middag na mijn duik gezien en wow, wat een mooi beest!
Hopelijk kom ik er deze week ook een tegen.
Na de commotie ben ik in de boeken gedoken en kwam Jim zich voorstellen die mij een korte briefing gaf over wat we gingen doen en hoe.
Samen met Jon,een Maleisische jongen die nogal verveeld keek en na ik later hoorde de zoon van de eigenaar is,zijn we gaan duiken en hebben diverse drijfvermogen oefeningen onder water gedaan.
Het viel me mee hoe snel ik alles weer oppakte na anderhalf jaar en Jim was erg tevreden over mijn skills maar had wel een paar min puntjes ontdekt en de voornaamste was dat ik bij het verwijderen van mijn adem apparaat onderwater mijn adem inhield terwijl het de bedoeling is dat je langzaam bubbels uitblaast.
De regel onderwater is dat je nooit je adem inhoud in verband met de druk verschillen en daar moet ik serieus aan werken.
Na de duik heb ik het Padi hoofdstuk doorgelezen en de officiële vragenlijst ingevuld waardoor ik weer een "specialty" aan mijn log boekje kon toevoegen.
Ik vroeg aan Jim waar de beste eettent met een biertje zich bevond en hij wees me een plek aan op het strand waar je de beste Barracuda curry kon krijgen met een koud biertje.
Toen ik later naar "B' First" toe liep zag ik over het stand een vliegende hond jagen met een spanwijdte van ongeveer vijftig centimeter.
De natuur is hier zo puur en volgens Jim,die met zijn collega's mij vriendelijk aan hun tafel opnam,is de varaan de top van de voedselketen op het eiland en ze worden wel anderhalve meter groot.


( Dit was maar een 'kleintje' +/- 60cm )

Ze zijn niet gevaarlijk voor mensen maar een kat zien ze als welkome snack.
Ik zit er over na te denken om binnenkort het jungle pad te gaan volgen wat me in 45 minuten naar de andere baai brengt.
Maar eerst ga ik morgen om half tien mijn eerste fundive maken,waar en met wie weet ik nog niet.
Het eten bij B' First is inderdaad erg lekker maar helaas hadden ze geen barracuda curry en moet je erg veel geduld hebben als je wat bestelt dus misschien daarom wel die naam?


( B'First menu kaart - op is op? )

Ga er vroeg in vanavond want doe morgen twee duiken en oh,surprise; alle "gear",tank,bcd etc wordt voor je aangesloten en gecontroleerd door studenten.
Wat een service.

Tuesday, July 4, 2006

Maleisie dag 4

Dag 4.
Ben tot mijn eigen verbazing al vroeg wakker en na een frisse douche en een smurrie eitje als ontbijt ga ik de straat op om te pinnen aan de overkant en om Kretek sigaretten te kopen.


( Straatbeeld Kota Bahru )

Nergens wordt Kretek verkocht maar ik vind wel een vijf sterren Padi duik winkel om de hoek die is verbonden aan een resort met duikschool op Perhentian Islands.
Het duiken is relatief goedkoop en ik sta versteld dat alle cursussen ook zo goedkoop zijn.
Ter vergelijking;In Dahab (Egypte) kost een fundive 25 euro terwijl hier een fundive 95 malei ringhitt (=21nogwat euro) kost inclusief full dive gear en tank met lucht.
Als je meer duiken maakt gaat de prijs ook nog eens naar beneden.
Ik besluit naar dit resort te gaan op Perhentian "Big" Island en vertel het later enthousiast tegen Chris.
Chris heeft al vooruit geboekt bij een ander resort maar wel op het "Big" eiland.
Omdat hij zijn creditcard nummer moest doorgeven durft hij niet af te bellen en hun plan is dan ook om eerst te gaan kijken en daarna te beslissen of ze de kamer nemen of ergens anders heen gaan.
De taxi is keurig een uur te vroeg en we rijden op de afgesproken tijd in een uurtje naar Kuala Besut waar de haven is met de ferry speedboten.
De taxi chauffeur weet ons nog wat extra geld af te troggelen door de prijs van 36 naar 45 ringhitt op te schroeven en mokkend gaan we akkoord.
We besluiten om de snelle speedboot te nemen want die doet er een half uurtje over terwijl de "gewone" er anderhalf uur over doet.


( Chris en Tiffany in haven Kuala Besut )

Snel knallen we over de golven richting eilanden en stopt de chauffeur ?!?,bootsman bij een baaitje op het kleinste eiland en gebaart mij dat dit Coral Bay is en mijn eindstop.
Ik weet zeker dat mijn resort op "Big Island" ligt en trek de folder uit mijn tas om te kijken wat nou precies de naam was.Mijn resort heet Flora bay en ik heb het waarschijnlijk tegen hem uitgesproken als Floral Bay dus daar ligt het misverstand.
Met een sacherijnig gezicht start hij de motoren weer en in volle vaart (vol gas!) sturen we aan op het grote eiland.
Later hoor ik dat de speedboot bestuurders een commissie krijgen voor ritjes naar het kleine eiland maar niet voor het grote.
Ik neem afscheid van Chris en Tiffany en het andere stel uit de trein waar ik tot dan toe nog geen kennis heb gemaakt en stap over in een klein bootje wat mij over het rif brengt.
We maken nog snel een afspraak om donderdag wat te gaan drinken in de bar van Flora Bay.
De kamers (chaletjes) op het resort kosten 70ringhit voor een plafond ventilator of 100 voor een airco.
Ik besluit een chalet bij het strand te kiezen en inspecteer de kamer.
Het chalet is basic en de douche is redelijk schoon en voorzien van een (koud water) douche.


( Het chalet op Flora Bay )

Ik vraag of ze nog wat aan de prijs willen doen want ik blijf een week en het meisje zegt dat ze dat met de manager op zal nemen en ik hoor daar verder niets meer van.
Ha! Ik zie dat ze hier wel Kretek sigaretten verkopen.
Bij de duikschool schrijf ik me in voor een Peak Performance Boyancy cursus om mee te beginnen en koop een goed duikmasker met snorkel voor een belachelijk lage prijs.
Het meisje (JuJu) vraagt me wat voor sterkte bril ik draag en wijst mij er op dat ze voor dit masker nog gecorrigeerde glazen heeft die iets onder mijn sterkte ligt.
Ze kosten 30 euro per stuk en mijn mond valt al weer open van verbazing.
Ik zeg tegen Juju dat ik eerst het masker wil uittesten en daarna alsnog kan besluiten om er gecorrigeerde glazen in te laten zetten.
Ik heb tenslotte 15 paar wegwerp contactlenzen bij me en vind het zonde om ze niet te gebruiken.


( Padi duikschool Flora Bay )

's Middags heb ik het rif voor het resort geïnspecteerd met mijn nieuwe duikmasker en een rif baars van 30cm gezien en veel anemoon visjes (nemo's) die naar je toe komen zwemmen als je je vingers uitsteekt naar ze.
Of ze dit doen uit nieuwsgierigheid of om hun territorium te verdedigen weet ik niet.
Verder is het rif behoorlijk beschadigd en dood.
Volgens een local komt dat door de monsoon stormen die het rif overhoop halen.
's Avonds na het eten nog een biertje wezen drinken bij "Rickdive" want in het resort verkopen ze dat niet.
De "barman" (hij vult ook flessen met lucht en verzorgt de duik uitrustingen) verteld mij dat er gisteren een inspectie is geweest van de douane op het kleine eiland en ze verwachten er hier ook een dus mocht iemand mij vragen waar ik dat biertje vandaan heb dan heb ik dat van het vaste land meegenomen.
Ze hebben geen vergunning voor bier hier en zijn als de dood om gesnapt te worden.
Na dit biertje nog wat zitten schrijven alvorens naar bed te gaan.

Monday, July 3, 2006

Maleisie dag 3

Dag 3.
Vroeg opgestaan nadat ik nauwelijks geslapen heb door het lokale verkeer in Gemas en naar het station gegaan voor ontbijt.
Het ontbijt bestaat uit een stuk vettig papier waarin rijst met een visprutje zit wat best lekker smaakt en als lokaal lunch pakketje verkocht wordt.
De gearriveerde trein wordt door een oude diesel loc getrokken en de staat van de wagons is erbarmelijk en vies.
Na vijf minuten rijden vallen er al twee kantel ramen half open en later begrijp ik waarom.
Wat kakkerlakken scharrelen rond en ik krijg het idee dat dit niet bepaald een toeristisch tripje wordt.
Afijn,Ik heb besloten om voor 5 euro in 13 uur door Maleisië te reizen dus ik moet niet zeuren...
Tegen het middaguur begint het kwik snel op te lopen naar 38 graden en de trein conducteur begint in de coupe de rest van de kantel ramen te openen waardoor de passagiers aan het raamkant vanaf nu met een raam tegen hun hoofdsteun zitten wat het comfort niet bevorderd.
Een vreemd constructie die ramen en ik denk dat dit niet de bedoeling kan zijn geweest van de ontwerpers van de trein.
Ik trek me terug in de restauratie wagon voor koffie en open schuiframen die een beter uitzicht bieden.
Intussen stoppen we geregeld bij kleine oude stationnetjes die dan weer erg vervallen of mooi gerestaureerd zijn.
Soms stoppen we ook in the middle of nowhere waar 10 bielzen en een kleine overdekte verhoging het station vormen.


( "Stationnetje" )

Als we stil staan blijkt hoe hoog de luchtvochtigheid is want ademen gaat zwaar en de temperatuur loopt snel op boven de 40 graden.
Iedere volgende stop wordt zo een kwelling vooral omdat we geregeld moeten wachten op een trein van de andere kant die passeren moet op dit verder enkele spoor.
Tot Kuala Lipis ben ik de enige toerist in de trein wat mij af en toe wat meewarige blikken van mede passagiers oplevert.
Een wat gezette Maleisiër van rond de 30 zit duidelijk om een praatje verlegen en al gauw keuvelen we over voetbal,politiek,zijn land,mijn land,andere landen,weer zijn land tot we na twee uur behoorlijk uitgeluld zijn.


( Wuf in de restauratie wagen )

Ik verwijder mij met het excuus dat ik het heet heb en moe ben en ga proberen wat te slapen in de coupe met de vage ramen waar mijn koffer nog staat.
Wuf (zo heet ie) achtervolgd mij als een hondje en ploft neer op een stoel schuin tegenover me om vervolgens om de 5 tot 10 minuten "Hot,Yes very hot" te zeggen.
In Kuala Lipis stappen twee westerse stellen in en ik hoop dat Wuf genoeg moed heeft om met hun een praatje aan te knopen.
Een stel komt uit Cornwall (GB) en ik maak kort kennis met Cris die samen met mij foto's staat te schieten uit de open wagon deur.
Vanuit het rijtuig lukt dat niet want de ramen zijn zo smerig dat je nauwelijks naar buiten kan kijken.
Later ontmoet ik ook zijn vrouw (vriendin?) die Tiffany heet.
Ze zijn op een wereldreis en in November naar Nieuw Zeeland vertrokken en reizen nu geleidelijk omhoog.
Ze hebben dezelfde plannen als ik om vanuit Kota Bahru naar de kust te gaan en daar de boot naar Perhentian Islands te nemen.
De trein hobbelt intussen flink door en de tussenstations worden er steeds minder.
Af en toe is het spoor zo slecht en rijd de trein zo hard dat ik de wagons voor ons wel 40 centimeter de lucht in zie schieten.
De herrie van klepperend metaal en rammelende wielen maakt een gesprek vaak ondoenlijk zodat ik maar weer bij mijn koffer ga zitten.
Twee stoelen voor me zit een klein meisje over haar rugleuning naar me te staren en glimlachen.
Ze is werkelijk een plaatje met haar gouden oor belletjes en ik probeer haar op de foto te zetten zonder te flitsen want ik wil haar gesluierde oma niet boos maken.
Helaas zijn alle foto's van haar bewogen.
In de wagon is te weinig licht en het wordt zowiezo al snel donker buiten wat een schitterend geheel met de omliggende bergen en de rivier vormt.
Het valt niet mee om uit de voort razende trein goede foto's te maken van de omgeving want de focus van mijn toestel heeft het te druk met meten en kan het niet bijbenen.
Vlak bij een brug lukt het toch en Chris is benieuwd naar het resultaat en wil graag een kopietje van mijn foto's en ik beloof ze op te sturen.


( ondergaande zon achter bewolking )

Kort daarop wordt het echt donker en ook in de trein.
Onze wagon en de restauratie zijn de enige met wat licht en de rest van de wagons zijn donker.
Met het vallen van de nacht worden de kakkerlakken steeds actiever en ik begin er ook steeds meer te zien.
Ze zijn maar 1 centimeter groot maar wel met velen.
Ik denk dat je als trein kakkerlak niet veel groter kan groeien dan 1cm want dan pas je niet meer tussen de metalen plinten en bedenk dat er zo een speciaal trein ras is ontstaan.
In de restauratie wagon zijn de meeste dus ik besluit het laatste uur van de reis maar te gaan staan.
Ik vraag aan Chris of hij al een hotel heeft in Kota bahru en hij zwaait de Lonely Planet open.
We besluiten een taxi te delen vanaf het station naar het hotel en (onder)vragen de chauffeur over veer tijden, taxikosten etc.
Hij beloofd ons de volgende dag op te halen en rekent iets meer dan we later in het hotellobby aangeplakt zien staan.
Ik vindt dat niet erg maar Chris en Tiffany wel want zij willen nog de rest van de "planet" zien.
Ha !.. Eindelijk een frisse douche maar als ik mij af wil drogen kan ik geen handdoek vinden.
Druipend in mijn blootje bel ik de receptie en een minuutje later heb ik een handdoek.
Terwijl ik mij begin af te drogen zie ik uit mijn linker ooghoek iets groots op de grond vallen en ik pak snel mijn bril.
Wow, dit is de grootste kakkerlak die ik ooit gezien heb!
Het monster is wel 5 centimeter groot en ik besluit dat de jacht is geopend.
Ik pak een flink stuk wc papier en ga hem te lijf.
Hij is me te snel af en na een minuutje jagen door de badkamer kruipt hij onder de rand van de nog open badkamer deur.
Ik geef het op want ik wil niet dat het beest in mijn slaapkamer terecht komt en ik de hele nacht achter een monster kakkerlak moet jagen.
Ik trek de badkamer deur gefrustreerd achter mij dicht en hoor een felle "knak"
Ik heb de kakkerlak geplet tussen de deur en de deurpost net onder de rand en triomfantelijk verwijder ik het nog naijlende kadaver en spoel het door de wc.
Ik ga wat eten bij een chinees om de hoek waar Chris en Tiffany ook zitten en we praten wat na over de afgelopen dag.
Als ik voor het slapen ga de badkamer inloop om mijn tanden te poetsen zit er weer een kakkerlak,dit keer een kleintje.
Ik moet er om lachen en laat hem met rust.

Sunday, July 2, 2006

Maleisie dag 2

Dag 2.
Vandaag uit Singapore vertrokken naar Gemas, eerst de bus over de grens genomen tot Johor Bahru en vanuit daar met de trein naar Gemas want als je een kaartje in Singapore koopt dan betaal je net zo veel voor een kaartje als in Maleisië alleen is de Sing dollar twee keer zoveel waard als de Malei Ringghit.
kortom;in Singapore betaal je gewoon het dubbele voor de reis.
De trein deed er drie uur over door vele plantage velden met palmbomen.(Maleisië grootste exportproduct is palmolie)
In Gemas een klein chinees hotelletje genomen voor 25 Ringghit wat hopelijk een beetje rustig is.
Gemas is een klein plaatsje met 10 huizenblokken van twee verdiepingen hoog uit koloniale tijd.
Onderin zitten de winkels en restaurants die veelal door Chinezen of Indiers gerund worden.



Op het treinstation nog een oude stoom locomotief zien staan uit 1910 die er goed onderhouden uitzag en volgens mij het vast nog doet.
In een islamitisch restaurant vis (gebakken makreel) met rijst gegeten en vervolgens een biertje gaan drinken in een chinees cafe/eettentje.
Om 11 uur naar bed gegaan.