Sicilie Dag 12

Pura Terra

Vandaag komt Enrico aan op het eiland en Tano is verheugd met zijn komst.
Tano en Enrico zijn twee oude jeugd vrienden die regelmatig de stad op zijn kop zetten met hun kattekwaad.
Op wat oudere leeftijd vormde zij een bandje waarin ze plaatselijke beroemdheden werden met hun optredens.
Sinds Tano weer in Sicilie woont hebben ze het contact weer hersteld en zijn tevens zaken partners.
Met hun bedrijf Pura Terra willen ze hoogwaardige agrarische produkten gaan verkopen in het buitenland.
Met deze producten mikken ze op de bovenkant van de markt waar een duidelijke aandeel te veroveren is.

 
( Cactus vijgen plantage )

Ze proberen de kleine boeren die hoogwaardige produkten verbouwen (liefst biologisch) een betere prijs te geven voor hun producten door cooperaties te vormen.
Met hun bedrijfsplan hebben ze al een prijs gewonnen voor het beste plan om de economie in de regio omhoog te brengen.
Het probleem van de boeren is dat ze afhankelijk zijn van groothandel intermediairs die hun producten net boven de kostprijs kopen waardoor en weinig marge overblijft voor winst en de boeren zodoende afhankelijk blijven van landbouw subsidie uit Brussel.
Als de landbouw subsidies weg zouden vallen stort het fragiele evenwicht in en gaan er velen failliet of erger,ze worden door de grote bedrijven opgekocht.
Om dit te voorkomen is een direct export en verkoop kanaal naar de rest van europa nodig zonder tussenkomst van intermediairs uit Italie.

 
( Perziken worden aan de boom ingepakt om ze te beschermen tegen insecten )

Vooral voor de kleine boeren is dit van belang want zij zijn het kwetsbaarst terwijl hun produkten vaak het best van kwaliteit zijn en groot in diversiteit.
Om deze direkte export mogelijk te maken is het uiteraard van belang dat de politiek mee werkt.
Helaas is de politiek in Sicilie schimmig en doortrokken van eigenbelang zodat het zeer moeilijk is voor Pura Terra om een rechte lijn te behouden.
Tano en Enrico willen zich aan geen enkele partij binden omdat ze dan direkt tegenwerking krijgen van de andere partijen en zo hun doel verliezen.
Het probleem voor Tano en Enrico is dat de politiek de middelen in handen heeft om hun verkoop instrument te laten werken maar er niets mee doet want ze missen de kennis om de markt op te gaan.
Oogsten worden opgekocht door vriendjes van politici uit italie en tegen flinke marge weer doorverkocht naar de europese markt.
De politici zijn zodoende verzekerd van een percentage van de verkoop,houden de boeren dom betreft verkoop prijzen en prijzen zich zelf bij de boeren aan als de redder in nood die subsidie komt brengen wat weer de stem van de boeren voor de volgende verkiezingen oplevert.
Pura Terra moet dus onafhankelijk van de politiek kunnen werken om belangen verstrengelingen te voorkomen en de winst eerlijk te verdelen.
De eerste export loopt intussen en de politiek staat te trappelen om een stok tussen de deur te krijgen en met de eer te gaan strijken want dat levert stemmen op.
Pura Terra is meer dan alleen de verkoop van siciliaanse agrarische producten en wil onder die naam een siciliaanse Name Branding worden voor kwaliteits producten.
Gedacht wordt aan de verkoop van diverse slow food producten die hier in het wild groeien waaronder;wilde venkel en oregano,het opzetten van een slow food winkel keten in de grote europese steden,het opzetten van een hotelketen op sicilie voor overwinteraars en nog tal van andere ideeen.
Als de export via Pura Terra loopt behoort dit in de toekomst tot de mogelijkheden om sicilie als eiland van kwaliteits produkten onder de aandacht te brengen.

Enrico is gisteren met zijn nieuwe auto van Milaan waar hij woont naar Genua gereden om vandaar de boot te pakken naar Palermo.

 
( Enrico in zijn nieuwe auto )

Hij is reuze trots op zijn tweedehands Jeep en heeft hem gekocht zodat hij de soms moeilijk te bereiken boeren op het platteland van sicilie kan bereiken.
Het regent hier veel in het voor en najaar wat de onverharde wegen in modderpoelen veranderd en een vierwiel aangedreven auto is dus geen luxe.
s'Avonds na het eten ontmoet ik hem voor het eerst en gaan we een biertje drinken op het terras.
We schuiven aan bij een stel vriendinnen om te genieten van het mooie zomer weer en hun gezelschap.
Ik raak aan de praat met een onderwijzeres die haar dochter van twaalf bij zich heeft en engels geeft op een middelbare school.
Al snel komen we weer op het onderwerp terecht wat er toch mankeert aan de mannen van tegenwoordig.
Het schijnt een onderwerp te zijn wat niet alleen in nederland aktueel is en mij in mijn gesprekken met vrouwen achtervolgt.
Ik leg mijn standpunt op tafel en zij vind mij nogal conservatief in mijn gedachten dat een vrouw haar man ten aller tijden moet ondersteunen maar tevens kritisch moet blijven ten aanzien van zijn doel in het leven.
De man moet in zijn relatie zijn onvoorwaardelijke liefde aan zijn vrouw geven en niet afwijken van zijn doel in het leven maar daar mag zijn relatie niet onder lijden.
We worden het redelijk eens en haar dochter die een woordje engels spreekt en meeluistert informeert bij Tano wat ik doe in het dagelijks leven.
Laat nemen afscheid van de vriendinnen om nog wat te wandelen door de stad voor het naar bed gaan.

 
( 74 ! Jaar oude Moto Guzzi met Kantilever systeem en monoshock veer achter )