Sicilie Dag 13

De Noblesse van Caltagirone

Vandaag zijn we uitgenodigd om een Jazz concert bij te wonen op een wijn boerderij vlak bij caltagirone.
Tano en ik kleden ons netjes aan om met Enrico naar de boerderij te gaan waarvan ik de eigenaar afgelopen zondag heb ontmoet toen ik met Tano biologische wijn ging halen in zijn winkel.
Tegen schemer komen we bij het landgoed waar we eerst een kilometer tussen de druivenranken rijden om vervolgens bij een spoortunnel de auto te parkeren.
In de tunnel is de kaart verkoop en als wij willen betalen wuift een met sieraden behangen dame naar de kaartverkopers dat wij door mogen lopen.
Achteraf blijkt deze dame een van de financiele sponsors te zijn van het festival wij bedanken haar hartelijk voor de vrije inkomst.
Het huis van de wijnboer is gebouwd in L vorm waar een grote overdekte patio tussen de horizontale en vertikale lijn van de L is wat het geheel rechthoekig maakt.

 
( De Spazio )

De bovenkant is afgedekt met rietmatten en daaronder groeien de druivenranken wat zo een perfecte afdekking tegen de zon vormt.
Hier bevind zich ook het gedeelte waar gegeten wordt en aan lange tafels worden lekkere hapjes geserveert.
Aan de top van de L vormige woning bevind zich nog een patio waar de wijn rijkelijk vloeit.
De noblesse van Caltagirone is aanwezig om eens flink te netwerken en gezien te worden.

 
( Druiven onder de overkapping )

Ik schiet wat foto's van het gebeuren en laat Enrico en Tano bij de gasten om te netwerken.
In de tuin is een podium gebouwd waarop een Steinway vleugel staat en waar straks Danilo Rea zijn optreden zal doen.
Er staan schitterende oude olijfbomen die prachtig verlicht zijn en de hele sfeer doet relaxed aan.
Na het eten worden we uitgenodigd om plaats te nemen en van het optreden te genieten.
Danilo Rea speelt een mengelmoes van klassieke stukken die hij met flarden jazz aankleed.

 
( Danilo Rea aan de vleugel )

Het geheel doet een beetje gekunstelt aan en swingt niet echt.
Een aantal mensen uit het publiek houd het dan ook voor gezien en ook Enrico kan het achteraf niet bekoren.
Het is wel knap wat hij doet maar het mist een bepaalde nuance.
Na het optreden is Tano enthousiast maar Enrico vind het maar niets.

 
( Kruik in fraai verlichte tuin )

Tano en ik storten ons op de diverse rode wijnen die staan uitgestald terwijl Enrico een praatje maakt met een fotomodel.
De wijnen zijn van het huis van Nanfro (google die naam) waar we te gast zijn en we doen net alsof we kenners zijn en keuren de wijnen op kleur en smaak.
Al snel vinden we de Sammauro uit 2005 het lekkerst en schenken ons glas nog eens goed vol.
Intussen gaat de gastvrouw rond met schalen druiven uit eigen tuin waar iedereen zich gretig op stort.
Tano tilt een tros op voor een foto en laat mij weten hoe zwaar hij is.
Wel zeker drie kilo druif heeft hij in zijn handen en trots poseert hij voor de camera.


( Tano met 'trosje' druiven )

We nemen afscheid van de eigenaar en bedanken hem hartelijk voor een geweldige avond.
Thuis drinken we nog wat biologische wijn die we afgelopen zondag gekocht hebben maar om de een of andere reden smaakt deze 2 euro per liter wijn toch minder...