Sicilie Dag 19

De Geesten van Akrai

Nadat we gisteravond Enrico enthousiast gemaakt hebben met verhalen uit Morgantina willen we vandaag naar de opgravingen van Akrai.
Maar eerst gaan we de moeder van Enrico wegbrengen om daarna door te rijden naar een Carozeria garage waar de Ford Fiesta staat van het onfortuinlijke ongeluk.
De eigenaar van de Ford is er ook om met Enrico allerlei paperassen in te vullen voor de verzekering.
Tano en de monteur buigen zich intussen over de achterbumper en komen tot de ontdekking dat de schade aanzienlijk is.
Het invullen van de papieren duurt erg lang en anderhalf uur later rijden we richting Grammichele om via de bergweg naar Palazzolo Acréide te gaan.
Vlak voor Buscemi bevindt zich een windmolen park op de vlakke bergrug wat het landschap enigzins ontsiert en zelfs vanuit Caltagirone te zien is.
Hierachter rijden we de bossen in die uit pijnbomen bestaat wat het orginele boslandschap van sicilie vormt.
In de tijd van Mussolini zijn veel bossen aangeplant met eucalyptus bomen maar dit bleek een vergissing want deze boomsoort put de bodem uit en hoort hier eigenlijk niet thuis.


( Uitzicht op heuvelrug met windmolens )

Akrai was de eerste kolonie van Syracuse en een militair bolwerk.
De stad bloeide rond dezelfde tijd als Morgantina (300v.Chr.) en verviel onder de romeinen.
In de vierde eeuw na Christus bloeide het weer op als christelijke gemeente om vervolgens door de arabieren verwoest te worden.
Het opgravings terrein bevind zich boven de stad Palazzolo Acréide waar we doorheen moeten om het te bereiken.
In Palazzolo Acréide staan veel mooie kerken en gebouwen die na de grote aardbeving in 1693 zijn opgebouwt wat aangeeft dat de streek erg rijk was voor die tijd.
Wij rijden door want de zon duikt al aardig richting de aarde en bij Akrai aangekomen horen we dat ze over een half uur sluiten.
Het eerste wat we zien als we het terrein oplopen is het theater met de resten van het toneel waarin mansgrote gaten zitten.
De romeinen hebben er na het vertrek van de grieken een toneel huis neergezet en we speculeren over de functie van de gaten in de vloer.
Misschien diende die als offerputten of was het een oude vorm van verwarming?,we weten het niet.
Opvallend detail aan het theater is dat de stenen waar de mensen opzaten aan de achterkant dieper uitgehakt zijn zodat de voeten van degene die achter je zit niet tegen je kont aankomen.


( Het theater van Akrai )

Links van het theater is een diepe kloof waaruit de grieken de stenen delfde voor de bouw van het stadje.
In latere (christelijke) tijd werd deze kloof gebruikt voor begravenissen en we lopen erin om een van de vele catacombes te bezichtigen.


( De voormalige steengroeve )

Het valt ons op dat de uitgehakte catacombe erg groot moet zijn want het geluid draagt ver in de nauwe gangetjes die vol rechthoekig uitgehakte gaten zitten.
Verder is het er onverlicht zodat we met onze camera's proberen te zien hoe groot de grot eigenlijk is.
In een andere catacombe maak ik een foto van Tano en Enrico waar een vreemde waas over zit.
Aangezien het niet vochtig is in de graftombes en het licht van buiten niet sterk is dit vreemd.


( De foto met de geest verschijning )

Ook Tano heeft moeite om de foto's die hij maakt te beoordelen op scherpte en het lijkt wel of er een mist boven de graven ligt.
Ik speculeer dat dit geesten zijn en dat we hun rust verstoren wat Tano en Enrico lacherig maakt en als een stel kinderen beginnen ze spookgeluiden te maken.
We lopen de kloof uit en gaan aan de andere kant van het theater kijken waar resten van huizen zijn en maken nog wat foto's van de ondergaande zon.


( De Zon verschuilt zich )

Onze tijd is om en we moeten naar buiten waar we de conclusie trekken dat het terrein van Morgantina mooier is en veel groter.
We rijden Palazzolo Acréide in en stuiten vlak bij een van de centrale pleinen op een wegversperring wat ons omleid naar de uitgang van de stad.
Wij proberen een parkeer plaatsje te vinden vlak bij het plein en na wat omzwervingen hebben we geluk.
Op het Piazza Del Popolo is het druk en lopen tal van mensen te flaneren door de straat die afgezet is.


( San Sebastiano )

Hier staat de barok kerk San Sebastiano uit de 18e eeuw met een rijk bewerkte gevel en brede toegangs trap.
Er schuin naast staat het Stadhuis uit 1808 wat net gerestaureerd is en duidelijk opvalt door zijn schone gevel.
De rest van de gebouwen en vooral de kerk doet groezelig zwart aan en Tano legt uit dat de steensoort vatbaar is voor een schimmelsoort die zich in de steen vreet.
In de afgezette straat bevind zich een siciliaanse bar in Liberty stijl neigend naar Neo-Gotisch en we complimenteren de eigenaresse met haar mooie zaak.


( De Bar in Neo-Gotische stijl )

Tijd voor een aperetivo en hierbij serveren ze automatisch een bord met kleine lekkere hapjes en die gaan er bij ons wel in.
Na nog wat rondgelopen te hebben stuiten we op een restaurant waar een heerlijke geur uit komt en dit wakkert onze eetlust nog verder aan zodat we besluiten hier te gaan eten.


( Stadhuis van Acréide )

Rond een uur of half twaalf rijden we terug en onderweg mist Enrico een afslag in een stadje en we rijden een dal in met veel haarspeld bochten en weinig bebouwing.
We zijn duidelijk verdwaald en Enrico weigert om te draaien om de juiste weg te vinden.
Na drie kwartier komen we bij het volgende plaatsje waar Enrico en Tano zich buigen over de richtings aanwijzingen en kibbelen over de te nemen route.
Tano wint de discussie zodat we een half uur later alsnog de oprit van de snelweg vinden en de juiste richting op gaan.
Thuis aangekomen bekijken we de foto's van Akrai en komen tot de conclusie dat er wel degelijk vreemde verschijningen op een paar foto's staan...


( Een onverklaarbare mist boven de graven )


( Ook deze foto is boven de graven en rechts onder onscherp... )