Sicilie dag 1

Genereuze Aarde Baart Genereuze Mensen.

Een strak schema bepaald mijn reis naar Sicilie vandaag,Om drie uur opstaan,de nacht trein van twintig voor vier pakken zodat ik om vier uur kan inchecken.
De vlucht vertekt om vijf over vijf en ik heb thuis al ingechecked zodat ik alleen mijn bagage nog maar hoef af te geven.
Bij de douane controle is het druk maar ze werken snel en efficient.
Stipt op tijd vertrekt het vliegtuig met mij aan boord.
Naast mij zit een net getrouwd stel wat door de bemanning verwend wordt met extra drankjes.
Ze zijn op vrijdag de dertiende getrouwd en zien er een beetje moe uit.
Aangekomen in Catania is Tano er nog niet want hij zit vast in de ochtendspits van Catania.
Dan maar een expressootje drinken.
Het is hier wel een stuk warmer dan in nederland en dat is even wennen.
Met Tano rij ik naar Caltagirone terwijl hij onderweg een hoop verteld over het landschap.
Caltagirone bestaat uit twee delen, het oude gedeelte waar Tano woont is na de aardbeving van 1693 in tien jaar tijd opnieuw opgetrokken in Barok stijl.
Barok is meer dan alleen versierde gevels en staat voor een trend die Urbanistica heet.


( Liberty stijl gevel uit begin vorige eeuw )

De indeling van een stad werd op een hoger niveau getild door winkels en workshops te introduceren waar voorheen alles op straat gebeurde.
Vanaf 1950 kwam met de vraag naar een modernere levensstijl de behoefte om de stad uit te breiden en gelukkig had men de visie om de oude stad met rust te laten.
De nieuwe stad is daardoor een stuk lelijker dan het oude gedeelte.
We gaan ontbijten op een pleintje waar het nog niet te warm is en bestellen een Granita de Limone met Brioche.


( Ontbijt)

Granita de Limone is een verfrissend ijsdrankje van water,citroen en suiker (om de citroensmaak wat af te zwakken) en de Brioche is een zoet broodje met de smaak van
oma's cake maar dan wat minder zoet.
De vermoeidheid van de reis is een welkom excuus om een Siesta in te lasten en bovendien heeft Tano een half-half afspraak met een neef van hem die wethouder is in een stadje verderop maar de goede man is niet bereikbaar dus rusten we na een pasta maltijd wat uit in zijn woning.
Zo tegen de avond maken we plannen wat we willen doen met het eten als we door zijn neef uitgenodigd worden om bij hem te komen barbequen.
Daar hebben we wel zin in en rond zonsondergang rijden we naar de berg op aanwijzing van zijn neef.


( Zonsondergang vanaf Monte Scala )

Tano is nog nooit bij zijn huis geweest en in het geboortedorp van zijn opa (St. Michele di Ganzaria) slaan we een weg in die zich langzaam omhoog slingert de berg op.
Het wordt steeds landelijker om ons heen en op een geheven moment houd de asfalt weg op.
Omdat Tano de aanwijzing had gekregen dat we daar opgepikt zouden worden en er niemand is rijden we door.



( Kurk eiken bomen hangen over de weg )

Een paar kilometer over de bergrug heen door bossen en weilanden wordt het ons duidelijk dat we verkeerd zitten.
We draaien om want het bereik van onze mobieltjes werkt hier ook niet.
Op de terugweg komen we een auto tegen waar twee mannen inzitten die ons zoeken en gebaren dat we ze moeten volgen.
Vlak bij het einde van het asfalt draaien de mannen een korenveld in wat gemaaid is en waar een vaag spoor van auto's in te zien is.
Aan het einde van het korenveld rijden we een stuk door het bos en komen uit op een rand van de berg waar verschillende auto's staan geparkeerd alsmede een brandweerauto.
De neef van Tano die Michele heet, genoemd naar de schutspatroon van zijn stad, is tevens brandweer commandant en ze hebben hier hun waakpunt vanwaar ze het hele dal in de gaten kunnen houden.
Ik wordt voorgesteld aan een stuk of tien vrijwillige brandweermannen die op een vuur kip en worsten aan het roosteren zijn.
De hele sfeer is zeer gemoedelijk en met een glas wijn sta ik aan de rand van de berg te genieten van het uitzicht.
Michele verteld mij wat ik zie en dat dit het hart van Sicilie is en de rand van de provincie Catania.
De brandweer mannen zijn half betaald en half vrijwillig en komen iedere avond in de zomer wanneer het droog is tezamen om het bos (achter ons) en het dal (voor ons) te bewaken.
In de verte woed een klein brandje en Tano legt mij uit dat de boeren in de streek hun geoogste landerijen in de brand steken om het overtollige loof weg te krijgen.
Het werkt sneller dan omploegen en levert tevens vruchtbare as op.
Ik wordt aan tafel gevraagd en krijg een bord met kippepootjes en groente voor mijn neus.
Met trots wordt er bij verteld dat alles hier in het wild is geplukt behalve de kip uiteraard, de postelijn, de tomaten, de uien, de peperonies en de olijven komen allemaal rechtsreeks van de berg.
Siciliaanser kan het niet.
Het brood wat ze serveren is van siciliaans graan gemaakt en Michele demonstreert mij wat het zo goed maakt.
Hij neemt een stuk gewoon brood en haalt het witte binnenstuk eruit.
Vervolgens knijpt hij het fijn en toont mij een witte bal deeg.
Hetzelfde doet hij met het siciliaanse brood wat tot mijn verbazing als een spons weer opveert in zijn hand en zijn oude vorm weer aanneemt.
Hij verteld mij dat het siciliaans brood geen slecht te verteren deegklomp in je maag wordt en door zijn spons structuur sneller vult.
Ik ben verbaast en krijg twee worstjes op mijn half lege bord geschoven met een aardig gebaar van dit heb je ook nog niet geproefd.
De worstjes zijn gevuld met varkensvlees en kruiden van de berg waar ook wilde venkel tussen zit wat een erg lekkere smaak aan de wostjes geeft.
Tijdens dit feestmaal komt er een oproep over de brandweer zender die in de achtergrond staat te bleren dat het vuur wat wij in de verte zagen niet onder controle gehouden wordt.
Een deel van de mannen rukken uit om te gaan kijken en wij kijken vanaf de berg toe hoe de blauwe zwaailichten van de brandweerauto zich langzaam een weg banen naar de brand.


( De brandweer rukt uit )

Een oude man die de brand heeft gemeld voegt zich bij ons en wordt door de jongeren in de ploeg onderhanden genomen.
De brand bevind zich op het grondgebied van een andere regio en moet eigenlijk door de collega's daar geblust worden.
Bovendien zit er een scheur in de ophanging van een van de veerbladen van de brandweerauto wat het een hachelijke onderneming maakt om in het donker over de berg te rijden.
Als de mannen terug zijn gaat Michele hard van leer tegen de oude man en deze ziet zijn fout nu ook in en druipt af.
Als dit achter de rug is komt het nagerecht op tafel met suikermeloen uit de tuin en zoete pattiserien.

Rond half een rijden we verzadigd terug naar Caltagirone.